Ο γερμανός φιλόσοφος Ludwig Feuerbach (1804-1872), γιος νομικού, γεννήθηκε στο Λάντσχουτ της Βαυαρίας. Το 1823 αρχίζει να σπουδάζει προτεσταντική θεολογία στη Χαϊδελβέργη κοντά στον Karl Daub, ο οποίος και του ενέπνευσε τον ενθουσιασμό του για την εγελιανή φιλοσοφία. Την περίοδο 1824-1826 παρακολουθεί τα μαθήματα φιλοσοφίας του ίδιου του Hegel. Μετά την αναγόρευσή του σε διδάκτορα το 1828, ο Feuerbach γίνεται εντεταλμένος υφηγητής στο Έρλανγκεν. Το 1830 δημοσιεύεται ανώνυμα το σύγγραμμά του "Gedanken uber Tod und Unsterblichkeit" ("Σκέψεις σχετικά με τον θάνατο και την αθανασία'), στο οποίο απορρίπτει τη χριστιανική έννοια της αθανασίας και επαναφέρει την έννοιά της που εισηγείται ο Σπινόζα, ως επανένωση με τη φύση. Η κυκλοφορία του βιβλίου απαγορεύεται και ο Feuerbach δεν διορίζεται ούτε εκλέγεται καθηγητής για το υπόλοιπο της ζωής του. Ακολουθούν τα βιβλία του "Geschichte der neueren Philosophie" ("Ιστορία της νεώτερης Φιλοσοφίας"), 2 τόμοι, 1833-1837, "Abelard und Heloise" ("Αβελάρδος και Ελοΐζα"), 1834, "Pierre Bayle", 1838, "Philosophie und Christentum" ("Φιλοσοφία και Χριστιανισμός"), 1839, και το κυριότερο έργο του "Das Wesen des Christentums" ("Η ουσία του Χριστιανισμού"), το 1841, που μεταφράζεται στα αγγλικά από την George Eliot. Το 1837 σταματάει το ακαδημαϊκό του έργο και αποσύρεται στο Bruckberg, κοντά στο Ansbach. Μετά τη χρεοκοπία του εργοστασίου της οικογένειάς του, το 1860, ζει μέχρι την ημέρα του θανάτου του (13 Σεπτεμβρίου 1872) στη Νυρεμβέργη, σε πολύ μετρημένες συνθήκες.