Ο Λεωνίδας Γιανναράκος γεννήθηκε στο Γύθειο Λακωνίας στις 26 Ιουνίου 1933. Ορφανός από πατέρα, από 11 χρονών, μόλις τέλειωσε την 4η τάξη του Γυμνασίου, το 1949 μετά από εξετάσεις εισήχθη στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού, την τότε Σχολή Ναυτοπαίδων. Όντας το 1952 τελειόφοιτος της Σχολής, βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που απασχόλησαν ναι μεν το πανελλήνιο, όχι όμως μάταια. Μετά από καιρό όλα τα οράματα των μαθητών γίνανε πράξη όπως ήταν και το αίτημα όλων των πρώτων μεταπολεμικών γενιών. Ακόμη και η μετονομασία της Σχολής αρχικά έλαβε αυτή που είχε ζητηθεί και ονομάσθηκε Σ.Δ.Υ.Ν. ( Σχολή Δοκίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού ) για να μετονομασθεί αργότερα σε Σ.Μ.Υ.Ν που είναι κι ένα κόσμημα για το Πολεμικό μας Ναυτικό. Όσο για τον Λ. Γ. μετά το Ναυτικό στα δεκαεννιά του, προσελήφθηκε στο Φαρμακείο Μπακάκου στην Πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα, όπου σταδιακά και μετά από συνεχείς προαγωγές, ανήλθε στη βαθμίδα του διευθυντού του καταστήματος της ‘‘ Π. Μπακάκος ’’ Α. Ε. οργάνων - χημικών και διαγνωστικών αντιδραστηρίων. Το έτος 2000 βγήκε στη σύνταξη μετά από 47 ολόκληρα χρόνια! Ωστόσο στη μακρόχρονη πορεία του παρά την κοπιαστική εργασία του και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, ήταν παρών και στην κοινωνική ζωή και τη συγγραφή που είχε αρχίσει ήδη από τα δεκαεννιά του. Υπήρξε μέλος αξιόλογων χορωδιών, όπως η Χορωδία της Πλάκας και αργότερα και στην Χορωδία της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου, μιας και ήταν και λάτρης του ελληνικού τραγουδιού, αλλά και της ποίησης. Το 1987 εκτύπωσε άλλωστε και την πρώτη του ποιητική συλλογή ‘‘ Το αγώι ’’ και το 1990 ακολούθησε και η δεύτερη ‘‘ Ο αγωγιάτης’’. Παράλληλα μ' αυτές τις δραστηριότητες έγραφε σε εφημερίδες και περιοδικά χρονογραφήματα κοινωνικού και ειρηνιστικού περιεχομένου και διάφορα άρθρα. Επίσης το Νοέμβριο του 1987 βραβεύτηκε στον 5ο Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό με εύφημη μνεία με το ποίημα του ‘‘ Αστράκι του Λακωνικού ’’. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Αμφικτιονίας Ελληνισμού και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.