O Ledo Ivo (1924-2012) γεννήθηκε στο Μασεγιό της Βραζιλίας και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Ρίο. Εργάστηκε σε μεγάλες εφημερίδες. Δημοσίευσε εν συνόλω περισσότερες από είκοσι ποιητικές συλλογές, μεταξύ των οποίων οι "As imaginacoes" ("Οι φαντασιώσεις"), 1944, "Ode e elegia" ("Ωδή και ελεγεία"), 1945, βραβείο Olavo Bilac της Βραζιλιάνικης Ακαδημίας Γραμμάτων, "Estacao Central" ("Κεντρικός σταθμός"), 1964, "Finisterra" ("Φινιστέρα"), 1972, "Curral de Peixe" ("Ιχθυοτροφείο"), 1995, "Requiem" ("Ρέκβιεμ"), 2008. Το 1986 έγινε μέλος της Βραζιλιάνικης Ακαδημίας και το 1990 ανακηρύχθηκε "διανοούμενος της χρονιάς". Το 2004 κυκλοφόρησε το σύνολο της μέχρι τότε ποιητικής του παραγωγής με τίτλο "Poesia completa 1940-2004" ("Άπαντα τα ποιήματα, 1940-2004". Έγραψε, επίσης, δοκίμια, δύο μυθιστορήματα, διηγήματα, χρονικά και αφηγήματα για νέους και παιδιά, και αφιέρωσε ένα βιβλίο στον κυριότερο εκπρόσωπο του μοντερνισμού στη χώρα του, τον ποιητή Μάριο ντε Ανδράδε (1893-1945). Ο συγγραφέας Χουάν Ρούλφο χαρακτήρισε τον Λέντου Ίβο, σε συνέντευξή του, "μεγάλο λατινοαμερικάνο ποιητή". Η ποίησή του μεταφράστηκε και εκδόθηκε σε πολλές χώρες της Λ. Αμερικής (Μεξικό, Περού, Βενεζουέλα, Χιλή, κ.ά.), στις ΗΠΑ, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ολλανδία και στην Ελλάδα. Toν Ιούλιο του 2010 ο Λέντου Ίβο έλαβε μέρος στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Τήνου, που διοργάνωσε ο ποιητής Ντίνος Σιώτης. Ποιήματά του σε μετάφραση δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στα ελληνικά στο τρίτο τεύχος του περιοδικού "Poetix", το καλοκαίρι του 2010, και σε μορφή βιβλίου, τον Φεβρουάριο του 2013 (σε μτφρ. και επιμ. Γιώργου Ρούβαλη). Μεσολάβησε ο αδόκητος θάνατός του κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Σεβίλλη, στις 23 Δεκεμβρίου 2012, σε ηλικία 88 ετών.