Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1918 στα Χανιά της Κρήτης. Προέρχεται από οικογένεια Κρητών με μεγάλη παράδοση στην πολιτική, είναι ανιψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει τέσσερα παιδιά και 12 εγγόνια με την Μαρίκα Γιαννούκου.Πολέμησε ως Εφεδρος Ανθυπολοχαγός στη Μακεδονία κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμμετείχε στην Αντίσταση ως ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης. Για τη δράση του φυλακίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο. Κατά τη δεύτερη φυλάκιση, σώθηκε με ανταλλαγή του με Γερμανούς αιχμαλώτους.Μετά την κατοχή εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το Κόμμα των Φιλελευθέρων ή τα Κόμματα του Κέντρου έως το πραξικόπημα του 1967. Αναλαμβάνει υφυπουργός Οικονομικών το 1951 στην κυβέρνηση Πλαστήρα. Αργότερα αναλαμβάνει και τα υπουργεία Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων. Υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις της Ενώσεως Κέντρου το 1963 και 1964. Στις κυβερνήσεις του 1965-1966 είναι υπουργός Συντονισμού.Το βράδυ του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου του 1967 συλλαμβάνεται. Τον Αύγουστο διαφεύγει κρυφά με τελικό προορισμό το Παρίσι, όπου παραμένει εξόριστος για τα επόμενα έξι έτη. Συνεργάζεται στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και με την άρση του στρατιωτικού νόμου το 1973 φθάνει στην Ελλάδα.Φυλακίζεται ξανά από το καθεστώς Ιωαννίδη στις φυλακές Χανίων. Αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση και την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα. Το 1977 εκλέγεται βουλευτής, επικεφαλής του μικρού κεντρώου κόμματος των Νεοφιλελεύθερων.Το 1978 προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία, και αναλαμβάνει το υπουργείο Συντονισμού. Το 1980 είναι υπουργός Εξωτερικών επί κυβέρνησης Ράλλη έως τις εκλογές του 1981. Εν συνεχεία διατελεί κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ μέχρι το 1984, οπότε εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος.Στις Εκλογές του Ιουνίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται πρώτο κόμμα με 44,2% χωρίς να συγκεντρώσει αυτοδυναμία. Διαπραγματεύσεις με τον Συνασπισμό οδηγούν στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Το Νοέμβριο του 1989 επίσης έλλειψη αυτοδυναμίας οδηγεί στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα.Ορκίζεται πρωθυπουργός το 1990 μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές με ποσοστό 46,88%. Μετά τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου 1993 και την ήττα της Νέας Δημοκρατίας παραιτείται από πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος. Στις 3 Νοεμβρίου του 1993 του απονεμήθη ο τίτλος του επίτιμου προέδρου της ΝΔ. Από τις εκλογές του 2004 δεν θέτει υποψηφιότητα.