Ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς (1780-1831) υπήρξε στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου, που αναδείχθηκε μέσα στο κλίμα της πεφωτισμένης δεσποτείας του Βασιλείου της Πρωσίας, με την υψηλού επιπέδου γραφειοκρατία και τον πανίσχυρο στρατό. Γεννήθηκε με πλήρες όνομα Καρλ Φίλιπ Γκότφριντ φον Κλαούζεβιτς στην πόλη Μπουργκ της Δυτικής Πρωσίας, κοντά στο Μαγδεμβούργο. Καταγόταν από μεσοαστική οικογένεια με πατέρα συνταξιούχο συνταγματάρχη. Ο νεαρός Κλαούζεβιτς ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και σε ηλικία 12 ετών κατατάχθηκε στον πρωσικό στρατό, ως σημαιοφόρος. Το 1801 εισάγεται στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου (αποφοίτησε το 1803), όπου σπουδάζει τη στρατιωτική τέχνη υπό την καθοδήγηση του Γκέρχαρντ φον Σάρνχορστ, μελετά φιλοσοφία και φιλολογία και αναπτύσσει τις βασικές στρατιωτικές του αντιλήψεις. Το 1806 συμμετέχει στην εκστρατεία της Ιένας και συλλαμβάνεται αιχμάλωτος στο Μπρεσλάου. Επιστρέφει στην Πρωσία, μετά από δύο χρόνια, όπου διορίζεται τμηματάρχης στο Υπουργείο Στρατιωτικών και παίρνει ενεργό μέρος στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης του πρωσικού στρατού υπό τον υπουργό Σάρνχορστ. Το 1810 διορίζεται καθηγητής στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου, κοντά στον διάδοχο της Πρωσίας. Δύο χρόνια αργότερα παραιτείται από τη θέση του και μπαίνει στην υπηρεσία του ρωσικού στρατού εναντίον του Ναπολέοντα. Το 1814 επιστρέφει στον πρωσικό στρατό, όπου διακρίνεται πολεμώντας κατά των Γάλλων του Ναπολέοντα φτάνοντας στο αξίωμα του επιτελάρχη των πρωσικών δυνάμεων στη μάχη του Βατερλό, που έκρινε την τύχη του Γάλλου στρατηλάτη, το 1815. Το 1818 και σε ηλικία 38 ετών ο Κλαούζεβιτς προάγεται σε υποστράτηγο και τοποθετείται διευθυντής της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Βερολίνου. Μέχρι το θάνατό του το 1831 αφοσιώθηκε στην έρευνα και το γράψιμο. Η φήμη του Κλαούζεβιτς ως τις μέρες μας οφείλεται στο ημιτελές έργο του "Περί του πολέμου" (ελλ. εκδ. "Βάνιας"), που άσκησε μεγάλη επιρροή τόσο στους στρατιωτικούς όσο και στους διεθνολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες. Στο έργο αυτό ανήκει η περίφημη αποστροφή "Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". Πέθανε από χολέρα σε ηλικία 51 ετών στις 16 Νοεμβρίου του 1831. Έγραψε επίσης τα έργα: "Επισκόπηση της στρατιωτικής εκπαίδευσης", 1810, "Τρία σύμβολα της πίστης", 1812, "Κριτικές μελέτες για τις εκστρατείες του Ναπολέοντα 1796 και 1812-15", κ.ά.