Η Κάριν Μπόγιε γεννήθηκε το 1900 στο Γκέτεμποργκ και αυτοκτόνησε το 1941. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Ουψάλα και εργάστηκε ως καθηγήτρια. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Spectrum". Συνεργάστηκε ως κριτικός της λογοτεχνίας με την εφημερίδα "Άρμπετετ" ("Arbetet"). Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Σύννεφα" (1922), "Κρυμμένη Χώρα" (1924), "Οι εστίες" (1927), "Χάριν του δέντρου" (1935), "Οι εφτά θανάσιμες αμαρτίες" (μεταθανάτια έκδοση 1941). Επίσης εξέδωσε τα πεζά: "Αστάρτη" (1931), "Η ικανότητα ξυπνάει" (1933), "Κρίση" (1934), "Συμφωνίες" (1934), "Πολύ λίγο" (1936), "Καλλοκαίνη" και "Εκτός λειτουργίας" (1940).