Γάλλος κληρικός (αββάς, 1716-1795). Υπήρξε, αρχικά, βοηθός και μετά το 1753, διάδοχος του Gros de Boze στο Cabinet de Medailles και, επίσης, από το 1747, μέλος της Academie des Inscriptions. Εξαιρετικά μορφωμένος, πολύγλωσσος και με πάθος για την Ανατολή, έγραψε το τετράτομο μυθιστόρημα "Το ταξίδι του νεαρού Ανάχαρσι στην Ελλάδα", που εκδόθηκε το 1788 και γνώρισε πολύ μεγάλη απήχηση στην εποχή του. Το έργο αυτό οδήγησε στην εκλογή του στην Ακαδημία της Γαλλίας, το 1789, σε ηλικία 73 ετών -την τελευταία εκλογή της παλαιάς Γαλλικής Ακαδημίας. Υπήρξε, επίσης, μέλος των Ακαδημιών του Λονδίνου, της Μαδρίτης, του Κορτόνε και του Πέζαρο. Κατά τη φάση της "Τρομοκρατίας" της γαλλικής επανάστασης, φυλακίστηκε για 16 ώρες στο Madelonnettes· το όνομά του, όμως, και η φήμη του, οδήγησαν στην απελευθέρωσή του.