Ο Jacques Hassoun (1936-1999) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από εβραίους γονείς. To 1954 πήγε στο Παρίσι για σπουδές, όπου παρέμεινε μετά το τέλος τους και εργάστηκε ως ψυχίατρος-ψυχαναλυτής. Συγγραφέας πολλών βιβλίων ψυχαναλυτικής θεωρίας, μαθητής του Λακάν, έγραψε επίσης δοκιμία για θέματα εβραϊκής ταυτότητας, συλλογικής μνήμης και αντισημιτισμού, καθώς και μια ιστορία των εβραίων της Αιγύπτου ("Histoire des Juifs du Nil", Minerve, 1990). Άλλα, σημαντικά, βιβλία του είναι: "Entre la mort et la famille: la creche" ("Ανάμεσα στο θάνατο και την οικογένεια: η βρεφοκοιτίδα"), Payot, 1977, "Fragments de langue maternelle: esquisse d'un lieu" ("Θραύσματα μητρικής γλώσσας: σκιαγράφηση ενός τόπου"), Payot, 1979, "Les passions intraitables" ("Τα αθεράπευτα πάθη"), Aubier, 1989, "Non lieu de la memoire: la cassure d' Auschwitz" ("Ο μη-τόπος της μνήμης: η ρωγμή του Άουσβιτς"), Bibliophane, 1990, "Le passage des etrangers. L'un et l'autre" ("Το πέρασμα των ξένων: ο ένας και ο άλλος", με τον Marx A. Longuet), Austral, 1995, "La cruaute melancolique" ("Η ωμότητα της μελαγχολίας"), Aubier, 1995, "Meurtre du pere sacrifice de la sexualite: approches anthropologiques et psychanalytiques" ("Θάνατος του πατέρα, θυσία της σεξουαλικότητας: ανθρωπολογικές και ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις", με τον Maurice Godelier), Arcanes, 1996, "Les contrebandiers de la memoire", La Decouverte (ελλ. εκδ. "Το κοντραμπάντο της μνήμης", μτφρ. Αριέλλα Ασέρ, Εξάντας, 1996), "L'obscur objet de la haine" ("Το σκοτεινό αντικείμενο του μίσους"), Aubier, 1997, "Alexandrie Revisitee" ("Επιστροφή στην Αλεξάνδρεια"), Revue Noire, 1998. Το δοκίμιό του "Από τη μνήμη στην ιστορία", σε μτφρ. Αριέλλας Ασέρ, περιλαμβάνεται στον συλλογικό τόμο "Εβραϊκή ιστορία και μνήμη" (Πόλις, 1998). Στον Jacques Hassoun ήταν, επίσης, αφιερωμένο το τεύχος 55 των "Τετραδίων Ψυχιατρικής", 1996, σε επιμέλεια Κατερίνας Μάτσα.