O Ίων Ζώτος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο την "Iστορία της Ευρωπαϊκής μουσικής". Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1944, όπου τελείωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του. Μετά από ένα διάστημα παραμονής του στο Cambridge ήρθε στην Αθήνα και, παράλληλα με τις σπουδές στο τμήμα Αγγλικών Σπουδών, του Πανεπιστημίου Αθηνών (1963-1968) σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο και συνέχισε με τον Γ.Α.Παπαιωάννου αντίστιξη, φούγκα και σύνθεση (1966-1971). Το 1970 άρχισε μια διατριβή γύρω από τον Άγγλο συνθέτη Dr. Arne στο Πανεπιστήμιο του Birmingham, αλλά μετακλήθηκε σύντομα για να αναλάβει καθήκοντα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου είχε εν τω μεταξύ εκλεγεί βοηθός στο τμήμα Αγγλικών Σπουδών με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές του αργότερα υποστηριγμένος απ’ το Βρετανικό Συμβούλιο. Έχοντας εξασφαλίσει δύο υποτροφίες, προτίμησε εκείνη του ιδρύματος Fulbright για το University of Pennsylvania, Φιλαδέλφεια, όπου εργάστηκε πρώτα για το Μ.Α. και στη συνέχεια για τη διδακτορική διατριβή, με θέμα "The Completest Concert" or "Augustan Critics of Opera in England", στην οποία πραγματεύεται την αντίδραση των άγγλων διανοουμένων (γύρω απ΄ το 1700) προς την "εξωτική διασκέδαση", την γνωστή ως ιταλική όπερα, που φθάνει μέχρι το 1800 περίπου, χρονολογία κατά την οποία η νοσταλγία για μια χαμένη μεγάλη εποχή σηματοδοτεί την αναβίωση των κυριοτέρων σημαντικών έργων του Haendel, μεταξύ άλλων. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1977. Ο Ίων Ζώτος κέρδισε για τις σπουδές και την καλλιτεχνική δραστηριότητα τις εξής υποτροφίες. Πανεπιστημίου Αθηνών (1964-68) για την επίδοσή του στις προπτυχιακές σπουδές. Βρετανικού Συμβουλίου (1972) για μουσικές μεταπτυχιακές στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Ιδρύματος Fulbright (1972-75) για σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Πεννσυλβανίας και του Harvard. "The Ingram Merill Fund" (1980-81) για την διεκπεραίωση μελετών του Ινστιτούτου Goethe (1984) για την εκμάθηση της γερμανικής στο Βερολίνο και την παρακολούθηση καλλιτεχνικών γεγονότων "Bursary" του Βρετανικού Συμβουλίου (1986-87) για το Cambridge και κατόπιν το "King’s College" του Λονδίνου ως "Visiting Fellow" του Ωνασείου Κοινωφελούς Ιδρύματος (1990-91) για μεταδιδακτορικές μουσικές μελέτες στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris IV-Sorbonne). Η διδακτική του πείρα αρχίζει την διετία 1970-72 κατά την οποία διδάσκει ως βοηθός στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει κλασική και αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Πεννσυλβανίας (1973-74) και στο Combs College of Music (1976-80). Το 1981 δίδαξε στο Κέντρο Μεταφράσεως και Διερμηνείας στην Κέρκυρα. Το ίδιο έτος γίνεται τακτικός συνεργάτης του Βρετανικού Συμβουλίου στην επιτροπή των εξετάσεων του Cambridge, ενώ συγχρόνως προετοιμάζει υποψηφίους για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε αγγλικά πανεπιστήμια (G.C.E.). Επί τετραετία (1985-1989) τίθεται επί κεφαλής του μουσικού τμήματος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (Deree College). Ύστερα από πρόσκληση συμμετέσχε σε σεμινάρια, διοργάνωσε εκδηλώσεις και έδωσε πολλές διαλέξεις περί μουσικής στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Χρημάτισε ως κριτικός μουσικής κατά διαστήματα σε εφημερίδες και περιοδικά και είναι ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Μουσικολογία". Τα άρθρα του πραγματεύονται όψεις της μουσικής της Αναγέννησης και του Baroque, σχέσεις μεταξύ λόγου και της "μετάφρασής του σε μουσικό φθόγγο, μονογραφίες πάνω σε συγκεκριμένα έργα (μελοδράματα κυρίως), τα οποία επεκτείνονται χρονολογικώς απ’ τον δέκατον έβδομο μέχρι και τον εικοστόν αιώνα. Ο Ίων Ζώτος ασχολείται ευδόκιμα με την σύνθεση και έργα του, όπως η όπερα δωματίου "Αναχώρηση για Brindisi" που ανέβηκε στη σκηνή, ενώ άλλα ηχογραφήθηκαν και μεταδίδονται συχνά από το ραδιόφωνο. Υπήρξε, επίσης, για μεγάλο χρονικό διάστημα συνεργάτης-παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια και ημερίδες και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε πρακτικά συνεδρίων. Έχει γράψει τα βιβλία: "Εκκλησιαστική μουσική του Baroque: Claudio Monteverdi: Η Λειτουργία και οι Εσπερινοί του 1610", "Το Κουαρτέτο Εγχόρδων, ca 1760-ca 1790", "Ο ουμανισμός και η γένεση του μελοδράματος", Αθήνα, 2003.