Ο Φώτης Πρασίνης γεννήθηκε στη Μάδυτο της Ανατολικής Θράκης το 1912. Από το 1915, για εννιά χρόνια περίπου έζησε στην Κωνσταντινούπολη, όπου κατέφυγε η οικογένειά του μέσα στον πρώτο πόλεμο. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, με την ανταλλαγή των πληθυσμών η οικογένειά του βρέθηκε στην ανθούσα καπνούπολη της εποχής Καβάλα, χωρίς το στήριγμά της όμως, τον πατέρα του, που πέθανε το 1918. Βιοπαλαιστής από τα παιδικά του χρόνια. Δούλεψε σε βυρσοδεψεία, σε οικοδομές, σε φουρνάρικα. Έτσι τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές και το 1930 εγγράφεται στη Γεωπονική Σχολή στην Αθήνα, που τα μαθήματά της παρακολούθησε για μια διετία. Κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε στην περιοχή του Μακεδονικού μετώπου ως έφεδρος αξιωματικός. Η Κατοχή τον βρίσκει και πάλι ξεσπιτωμένο, στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, καθώς Μακεδονία και Θράκη κατέχονταν από τους Βουλγάρους. Στη Θεσσαλονίκη άλλωστε πρωτοεμφανίζεται στα γράμματα και προσφεύγει σε κύκλο συνηλικιωτών του, που εξέδιδαν το περιοδικό "Μακεδονικά Γράμματα". Με το τέλος του πολέμου επιστρέφει στην Καβάλα, διορίζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος το 1946, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Όλα τα υπόλοιπα χρόνια του έζησε στην Καβάλα. Πέθανε το 1973. Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ο Πρασίνης όσο ζούσε δεν κατάφερε να εκδώσει βιβλίο, έτσι τα πεζογραφήματα και άλλες εργασίες του δημοσιεύονταν σε λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας και σε εφημερίδες της Καβάλας. Τα περισσότερα διηγήματά του δημοσιεύτηκαν στη "Νέα Εστία". Σε περιοδικά συναντούμε ακόμα δημοσιεύσεις, εκτός από τα "Μακεδονικά Γράμματα", στα βραχύβια περιοδικά της Καβάλας "Σκαπτή Ύλη" και "Εννέα Οδοί", το περιοδικό των τραπεζικών "Κύκλος", και στη "Νέα Πορεία".