Ο Γερμανός φιλόσοφος Σέλλινγκ ανήκει μαζί με τους Καντ, Φίχτε και Χέγκελ στους κορυφαίους διανοητές του φιλοσοφικού κινήματος του Γερμανικού Ιδεαλισμού. Το φιλοσοφικό του ταλέντο έγινε ήδη από το 1795 ευρύτερα γνωστό με την πραγματεία "Φιλοσοφικές επιστολές περί δογματισμού και κριτικισμού". Το 1800 δημοσιεύεται το έργο του "Σύστημα του υπερβατολογικού ιδεαλισμού", όπου παρουσιάζεται η λεγόμενη φιλοσοφία της ταυτότητας, και το οποίο του χαρίζει μία θέση στο πάνθεον των φιλοσόφων. Οι παραδόσεις του για τη φιλοσοφία της αποκαλύψεως, που επιχειρούν να καταδείξουν την ουσία του χριστιανισμού, αποτελούν την ύστερη σκέψη του Σέλλινγκ και σηματοδοτούν για πολλούς το τέλος και την κατακλείδα του Γερμανικού Ιδεαλισμού.