Η Έλλη Καρανίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στα μαθητικά της χρόνια άλλαξε πολλά σχολεία λόγω των συχνών μεταθέσεων του πατέρα της, επιθεωρητή της Αγροτικής Τράπεζας, που ήταν άνθρωπος βαθειάς μόρφωσης και, στον ελεύθερο χρόνο του, μετέφραζε αρχαίους και ρώσους ποιητές και ζωγράφιζε. Μα κι η μητέρα της ήταν φύση καλλιτεχνική. Από μικρή η Έλλη ήταν πνεύμα ανήσυχο. Κι αγοροκόριτσο και αρχηγός. Αγαπούσε πολύ τα σπορ αλλά και τη λογοτεχνία, την ποίηση, την μουσική, τον κινηματογράφο. Έμαθε βιολί. Τραγουδούσε κι έπαιζε πιάνο και μπάντζο σ' όλη της τη ζωή. Στα εφηβικά της χρόνια έγραφε στίχους. Ιδιοσυγκρασία ευαίσθητη και δυνατή μαζί. Ήρωες της ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ναπολέων, ο Τσέγκις Χαν... Μετά ήρθαν οι σπουδές της Νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το πτυχίο της. Ο γάμος με τον καθηγητή του Ποινικού Δικαίου Δημήτρη Καρανίκα, η οικογένεια. Λάτρευε την όπερα, τα fados, τα flamenco. Αγαπούσε την γαλλική λογοτεχνία που τη διάβαζε στο πρωτότυπο. Ιδιαίτερα τον οριενταλιστή Pierre Loti. Αγαπημένο βιβλίο "Ο γάμος του Λοτί". Αγαπούσε την γερμανική ποίηση και ιδιαίτερα τον Heine και από την ελληνική λάτρευε τον Βυζηινό και τον Καβάφη. Αγαπημένοι της συγγραφείς, ο Σκαρίμπας και ο Λουντέμης. Με τον άνδρα της, στην δεκαετία του εξήντα, ταξίδεψε σ' όλη την Ευρώπη, με την μητέρα της αργότερα στην Ρωσία και μόνη στην Αμερική. Χήρεψε νέα. Μετά τον θάνατο του άνδρα της και της μητέρας της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, κοντά στην μικρή της αδελφή, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια τα πέρασε κοντά στα παιδιά της στο Βέλγιο. Την διέκρινε η χαρά της ζωής, το χιούμορ, και μια νεανική αύρα. Είχε χαλύβδινο χαρακτήρα και δυνατή θέληση και μνήμη. Ιδιαίτερα κριτικό πνεύμα που συχνά το πλήρωνε με μοναξιά. Αυτή που τόσο χαιρόταν να προσφέρει. Ο χαρακτήρας της, βαθιά ρομαντικός, δεν είχε τίποτε το επίπλαστο, ήταν ατόφιος. Ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Παρέμεινε διαυγής και ψυχικά ακμαία ως το τέλος.