Η Έφη Αιλιανού (1924-1993) γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα της Πελοποννήσου. Φοίτησε στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο τμήμα Cours Special του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών και στο Εθνικό Ωδείο (δίπλωμα βιολιού). Από το 1948 ως το 1986 διετέλεσε στέλεχος της της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών και καθηγήτρια στο Ωδείο Αθηνών. Παντρεύτηκε τον σύμβουλο του Γενικού Συμβουλίου του Κράτους Μιχάλη Κυριλλόπουλο. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την ποιητική συλλογή "Τραγούδια του μαύρου καπετάνιου και της ηλιογέννητης". Ακολούθησαν οι συλλογές: "Δώδεκα παραλλαγές στο γεφύρι της Άρτας", 1958, "Ελεγείες", 1966, "Θάλασσα του ζόφου", 1973, "Κατοπτρισμοί", 1976, "Η Ευρυδίκη στο φως", 1980, "Θάλασσα Κυθήρων", 1983, "Το βλέμμα της Μέδουσας", 1987, "Τα ποιήματα, τόμος Ι", 1989, "Τα ποιήματα, τόμος ΙΙ", 1990. Τιμήθηκε με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1990). Μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, καθώς επίσης του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου. Συνεργάτις της "Νέας Εστίας", δημοσίευσε το τελευταίο ποίημά της με τίτλο "Να μην ξεχνάς" στο περιοδικό "Κοινωνικές Τομές". 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Έφης Αιλιανού βλ. Διοματάρη Ουρανία, "Αιλιανού Έφη", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, τ. 1, Χάρη Πάτση, Αθήνα 1968, και Μόσχος Ε.Ν., "Έφη Αιλιανού", "Νέα Εστία" 135, 1/1/1994, ετ. ΞΗ΄, αρ.1596, σ.53-54.(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).