Ο Δημήτρης Κηπουρός γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη Ελασσόνας. Τους γονείς του δεν τους γνώρισε. Είχαν πεθάνει όταν εκείνος ήταν δυο χρονών. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη. Έφηβος εγκατέλειψε το χωριό του και κατέφυγε στις πολιτείες παρακινούμενος από τα όνειρα που έπλαθε. Δουλεύοντας πότε στις οικοδομές, στα καπνομάγαζα και σε ταβέρνες, προσπαθούσε να συμπληρώσει τη σχολική του μόρφωση. Στη λογοτεχνία πρωτοπαρουσιάστηκε προπολεμικά με διηγήματα και ποιήματα στο περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα" του Δ. Φωτιάδη.Από τις πρώτες μέρες της χιτλεροφασιστικής κατοχής πήρε μέρος στο Κίνημα Αντίστασης. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του "Θεσσαλικού Ιερού Λόχου", οργάνωσης της νεολαίας, και εκλέχτηκε γραμματέας του. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ εκλέχτηκε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου. Στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) ήταν επίτροπος των λόχων νεολαίας της Πρώτης Θεσσαλικής Μεραρχίας. Τραυματίστηκε δυο φορές. Στο βουνό έγραψε διάφορα σατιρικά σκετς που παίχτηκαν από αντάρτικους ομίλους, έβγαζε την εφημερίδα "Νέος Φρουρός" και έγραψε το βιβλιαράκι "Οι γυναίκες της Θεσσαλίας στ' άρματα".Στην πολιτική προσφυγιά και με τον επαναπατρισμό του, δημοσιογραφώντας στον ελληνικό και γερμανικό τύπο, έγραψε το μυθιστόρημα "Σας λέω την αλήθεια", τη νουβέλα "Πίκρα και οργή", τα χρονικά "Τα παιδιά του Προμηθέα", έκδοση στα γερμανικά, "Μια ζωντανή μαρτυρία", "Για μια ζωή ελεύθερη κι ωραία".Μετέφρασε από τα γερμανικά το βιβλίο του Χορστ Πάτκε "Πώς γίνεται κανείς πρόεδρος στις ΗΠΑ", το βιβλιαράκι του Σαχναζάροφ "Τι περιμένει η ανθρωπότητα". Το βιβλίο που τώρα παρουσιάζει με τίτλο "Ταξιδεύοντας σε φουρτουνιασμένο πέλαγος" δεν είναι αυτοβιογραφικό με τη στενή έννοια, ούτε μυθιστόρημα είναι. Μια αμυδρή έστω σκιαγραφία αποτελεί των τόσο ταραγμένων χρόνων που έζησε η γενιά του.