Ο Δημήτρης Κ. Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε (1915) και μεγάλωσε στην Πόλη. Απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών τιμήθηκε επανειλημμένα για το σύνολο της συγγραφικής του δραστηριότητας. Το 1976 απέσπασε το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών ("Σκιαμαχία, σειρά Α΄") ενώ το 1982 τιμήθηκε με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας ("Απέκδυση"). Το 1978 έλαβε το Β΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου και Κριτικής για το έργο του "Κριτική βιβλίου, σειρά Α΄". Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και για την προσφορά του στην παιδεία και τα γράμματα της Πόλης (1973). Το 1986 του απονεμήθηκε το οφίκιο του Άρχοντα Νοταρίου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Δόκιμος ποιητής, αδέκαστος κριτικός, συνεργάστηκε με τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της Πόλης, της Αθήνας, και της Θεσσαλονίκης. Στα έργα του, εκτός από τις ποιητικές του συλλογές, συμπεριλαμβάνονται και τα "Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, τα κριτικά μελετήματα", 1960, "Πέτρος Χάρης, δοκιμιακή μονογραφία, σειρά Α΄", 1969, και "σειρά Β΄", 1984, και το πεντάτομο έργο "Κριτική του βιβλίου, σειρά Α΄", 1978, "σειρά Β΄", 1980, "σειρά Γ΄", 1983, ""σειρά Δ΄", 1986 και "σειρά Ε΄", 1990. Πέθανε στην Αθήνα το 1990.