Ο Μπρους Τσάτουιν (1940-1989) γεννήθηκε κοντά στο Σέφιλντ της Αγγλίας και πέθανε στη Νίκαια της Γαλλίας. Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως κατώτερος υπάλληλος στον λονδρέζικο οίκο δημοπρασιών Sotheby's, όπου γρήγορα κατέλαβε υψηλή διευθυντική θέση. Αφού εγκατέλειψε τη θέση αυτή θέλησε να σπουδάσει αρχαιολογία αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, ούτε όμως αυτή τον συγκινούσε. Ο Τσάτουιν έγινε διάσημος ως ταξιδιωτικός συγγραφέας, ταξιδεύοντας, μεταξύ άλλων, στο Περού, στην Παταγωνία, στη Δ. Αφρική, στην Αυστραλία, κ.ά. Επισκέφθηκε επίσης την Ελλάδα -φιλοξενήθηκε πολλές φορές στο σπίτι του μέντορά του Πάτρικ Λη Φέρμορ, στην Καρδαμύλη της Μάνης-, και τα βιβλία του απηχούν τις εμπειρίες από τα ταξίδια του. Μερικοί τον επέκριναν επειδή είχε την τάση να αναμιγνύει πραγματικά περιστατικά με φανταστικές λεπτομέρειες, πράγμα που ενοχλούσε και τους ίδιους τους ανθρώπους που συναντούσε στις περιπλανήσεις του. Ο Τσάτουιν απαντούσε ότι πρόθεσή του δεν ήταν η πιστή αναπαράσταση των όσων έβλεπε. Ο Τσάτουιν ήταν εξαιρετικά κοινωνικός, με πάμπολλους φίλους και γνωστούς. Ήταν επίσης αμφιφυλόφιλος, εν γνώσει της γυναίκας του, Elizabeth Chanler -που την είχε γνωρίσει ως γραμματέα στον οίκο Sotheby's-, η οποία το αποδέχτηκε σε όλη τη διάρκεια της κοινής ζωής τους, χώρισαν, όμως, μετά από δεκαπέντε χρόνια γάμου. Βρέθηκε όμως πάλι δίπλα του στην τελευταία φάση της ζωής του και τον φρόντισε ως τον θάνατό του από Aids (ένας από τους πρώτους νεκρούς της αρρώστιας στη Μ. Βρετανία). Στην κηδεία του Τσάτουιν, στην Ελληνική-Ορθόδοξη εκκλησία του Λονδίνου, παραβρέθηκαν συγγραφείς όπως ο φίλος του Πωλ Θέροου και ο Μάρτιν Έιμις. Οι στάχτες του ζήτησε να σκορπιστούν έξω από ένα βυζαντινό ξωκλήσι στη Μάνη. Το πρώτο βιβλίο του Τσάτουιν που εκδόθηκε ήταν η "Παταγωνία", 1977. Ακολούθησαν "Ο αντιβασιλέας της Ουίντα", 1980, "Στον μαύρο λόφο", 1982, "Παταγωνία, ξανά", 1985, "Τα μονοπάτια των τραγουδιών", 1987, και "Ουτς", 1988. Μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησαν τα έργα του "Τι γυρεύω εδώ;", 1989, "Φωτογραφίες και σημειωματάρια", 1993, "Ανατομία του αεικίνητου", 1997. Το 1999 εκδόθηκε η βιογραφία του, "Bruce Chatwin: a Βiography" (ελλ. εκδ. "Μπρους Τσάτουιν", Χατζηνικολή, 2001), γραμμένη από τον Nicholas Shakespeare.