Ο Αργύρης Εμμανουήλ (1911-2001) γεννήθηκε στην Πάτρα, γιος του Χαράλαμπου Εμμανουήλ και της Κατίνας Μενούνου. Ολοκλήρωσε τη μέση εκπαίδευση σε εμπορική τεχνική σχολή και συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή Αθηνών, μεταξύ 1932-1934. Στη συνέχεια εργάστηκε σε εμπορικές επιχειρήσεις στην Αθήνα μέχρι το 1937, οπότε, κάτω από τη δικτατορία του Μεταξά, κατέφυγε στο Βελγικό Κογκό. Το 1942 κατατάχτηκε ως εθελοντής στο ελληνικό εκστρατευτικό σώμα της Μέσης Ανατολής, λαμβάνοντας μέρος στην αντιμοναρχική στάση του 1944. Μετά την καταστολή της εξέγερσης και την αμνήστευση των συλληφθέντων, επιστρέφει στο Κογκό, το 1945, όπου παραμένει πολιτικά ενεργός, συνδεόμενος με το απελευθερωτικό κίνημα του Λουμούμπα στα μέσα της δεκαετίας του '50. Το 1957 αναγκάζεται να καταφύγει στη Γαλλία, όπου στην αρχή επηρεάζεται από ρεύματα της τέχνης και της γαλλικής αριστεράς (Frantz Fanon). Στη συνέχεια, όμως, εγγράφεται στην Ecole Pratique des Hautes Etudes, με καθηγητή τον Σαρλ Μπετελέμ, στο θεωρητικό και ερευνητικό πλαίσιο της οποίας ολοκληρώνει και δημοσιεύει τη θεωρία του για την "άνιση ανταλλαγή", για πρώτη φορά μεταξύ 1961-62, σχετικά με την εκμεταλλευτική φύση των διεθνών οικονομικών σχέσεων για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου ("Echange inegal", 1962· Maspero, 1969· "Unequal Exchange", Monthly Review Press, 1972). Η θεωρία του, η οποία διαλέγεται κριτικά με τις απόψεις οικονομολόγων όπως οι Raul Prebisch, Hans Singer και Arthur Lewis, αποτέλεσε αντικείμενο ευρύτατης συζήτησης στις δεκαετίες του '60 και του '70 και επηρέασε τις θεωρίες της διεθνούς οικονομικής ανάπτυξης και της "άνισης" ανάπτυξης, τόσο μαρξιστών (Samir Amin, Andre Gunder Frank, Ernest Mandel, κ.ά.) όσο και μη μαρξιστών οικονομολόγων (Paul Samuelson, David Evans, κ.ά.).