
Αντωνης Σουρουνης
Αντώνης Σουρούνης
1942-
Βιβλία - Συγγραφή - (33)

Οι γιατροί δε διακινδυνεύουν να βγάλουν τη σφαίρα από το κεφάλι του Τόμι και αυτός δεν μπορεί να το ...

Η Θεσσαλονίκη των συγγραφέων
Τηλέμαχος ΑλαβέραςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 584 εμφανίσεις

Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας
Χρήστος Α. ΧωμενίδηςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 542 εμφανίσεις
39 κείμενα και συνεντεύξεις, 82 Νεοέλληνες λογοτέχνες

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής,...

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής,...

Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος ...

"Πάντα μου πίστευα πως θα έκλεινα τα πενήντα μου χρόνια ανάμεσα σε πενήντα φίλους και να που είχα βρ...


Les premieres meurent toujours les dernieres
Αντώνης ΣουρούνηςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 316 εμφανίσεις
"La langue que j' ecris est avant tout celle que l' on parlait dans la maison de mon pere (...) Il a...

Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος ...

Τα κείμενα αυτά δημοσιεύτηκαν στο "Περιοδικό" από τον Αύγουστο 1990 έως το Δεκέμβριο 1991, όπου με τ...

"Πάντα μου πίστευα πως θα έκλεινα τα πενήντα μου χρόνια ανάμεσα σε πενήντα φίλους και να που είχα βρ...

Οι χρόνοι εκείνοι φύγανε εδώ και καιρό. Οι άνθρωποι που έρχονταν κάποτε μέσα στη νύχτα σπίτι μου με ...


"Η αφήγηση του Σουρούνη ακροβατεί εύστοχα πάνω στον άξονα που στηρίζουν η φαλλοκρατία και το φιλότιμ...


Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι
Αντώνης ΣουρούνηςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 186 εμφανίσεις
Ο Αντώνης Τσιρώνης, ναύτης σε γκαζάδικο, παθαίνει ένα μεγάλο ατύχημα στο πρόσωπο τη στιγμή που το βα...

Τι μπορεί να λέει μια κυριακάτικη ιστορία; Με τις καμπάνες να χτυπούν από το ξημέρωμα, τα παρατεταμέ...

"Πρόκειται για γεννημένο παραμυθά, που ξέρει να παίζει καλά με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της αφ...

Μια φορά κι έναν καιρό μπορεί να είχαν και οι άνθρωποι ουρά, γιατί άκουγα πολλές φορές τους μεγάλους...