H Anna Politkovskaya ήταν ειδική ανταποκρίτρια της ρωσικής εφημερίδας "Novaya Gazeta", και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιορκία του θεάτρου Nord-Ost ως διαπραγματεύτρια. Από πολλούς εθεωρείτο ως η "χαμένη ηθική συνείδηση της Ρωσίας" και ο αγώνας της για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συχνά με κίνδυνο της ζωής της, τής χαρίσε πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο. Ως τραγική επιβεβαίωση των όσων κατήγγειλε, δολοφονήθηκε τον Οκτώβριο του 2006 μπροστά στο διαμέρισμά της, στη Μόσχα -από στελέχη, όπως εικάζεται, του καθεστώτος το οποίο κατήγγειλε με σφοδρότητα- σε ηλικία 47 ετών.Πιο κάτω, παρατίθενται μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο της, "Η Ρωσία του Πούτιν" (2004, ελλ. εκδ. Ωμέγα/Οξύ, 2005):"Έχω σκεφτεί πάρα πολύ γιατί τα έχω βάλει τόσο πολύ με τον Πούτιν. Τι με κάνει να τον αντιπαθώ τόσο πολύ που ένιωσα την ανάγκη να γράψω βιβλίο γι' αυτόν; Δεν ανήκω ούτε στους αντιπάλους ούτε στους ανταγωνιστές του, είμαι μόνο μια γυναίκα που ζει στη Ρωσία. Πολύ απλά, είμαι μια σαρανταπεντάχρονη Μοσχοβίτισσα που είδε τη Σοβιετική Ένωση στη χειρότερή της φάση τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Πραγματικά δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί. [...] Η επιστροφή του σοβιετικού συστήματος με την εδραίωση της εξουσίας του Πούτιν είναι προφανής. Θα πρέπει να πούμε ότι αυτό δεν επιτράπηκε μόνο από τη δική μας αδιαφορία, απάθεια και κούραση, μετά από τόσες επαναστατικές αλλαγές. Συνέβη και με τις ευλογίες της Δύσης, κυρίως του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που φαίνεται να έχει ερωτευτεί τον Πούτιν. Είναι ο κύριος Ευρωπαίος υποστηρικτής του Πούτιν, που χαίρει και της υποστήριξης του Μπλερ, του Σρέντερ, και του Σιράκ, χωρίς να αποδοκιμάζεται καθόλου από τον υπερατλαντικό Μπους το νεότερο. 'Ετσι, τίποτα δεν στάθηκε εμπόδιο στο δρόμο της επιστροφής του πράκτορα της KGB στο Κρεμλίνο, ούτε η Δύση ούτε καμία σοβαρή αντίσταση στη Ρωσία. [...] Χωρίς καμία αντίσταση, ο Πούτιν έγινε φυσικά πιο θρασύς. Είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι δεν παρατηρεί τίποτα, ότι δεν αντιδρά ποτέ και ότι, όπως θέλουν να πιστεύουμε, προχωρά μόνο ολοταχώς για την κατάκτηση της εξουσίας. Δίνει μεγάλη σημασία και λαμβάνει υπόψη του αυτά που βλέπει. Μας παρακολουθεί στενά, εμάς, το έθνος που ελέγχει. [...]Η 10η Ιουλίου είναι μια ακόμη ημέρα στο ημερολόγιο της Ρωσίας. Έτυχε να είναι η μέρα που σταμάτησα να κάνω αλλαγές σε αυτό το βιβλίο. Αργά χθες το απόγευμα, ο Πολ Κλεμπνίκοφ, ο αρχισυντάκτης της ρωσικής έκδοσης του "Forbes Mabazine", δολοφονήθηκε στη Μόσχα. Τον θέρισαν καθώς έφευγε από τα γραφεία του περιοδικού. Χθες το απόγευμα ανατινάχθηκε, επίσης, και ο Βίκτορ Τσερέπκοφ από μια χειροβομβίδα στο Βλαδιβοστόκ. Ήταν μέλος του κοινοβουλίου μας, της Ντούμα, και γνωστός προασπιστής των φτωχών και αδύνατων αυτής της χώρας. Ο Τσερέπκοφ είχε θέσει υποψηφιότητα για δήμαρχος στη γενέτειρά του, το Βλαδιβοστόκ, την πιο σημαντική πόλη της Άπω Ανατολής της Ρωσίας. Είχε περάσει επιτυχώς στο δεύτερο γύρο και φαινόταν ότι είχε σημαντικές πιθανότητες να εκλεχθεί. Καθώς έφευγε από το γραφείο της εκλογικής του περιφέρειας ανατινάχθηκε από μια νάρκη που ενεργοποιήθηκε από ένα σύρμα παγίδευσης. [...]"