Διαπρεπής άγγλος αρχαιολόγος (1879-1957), απόφοιτος και αργότερα καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ και του Πανεπιστημίου της Αλεξάνδρειας. Αφιέρωσε την επιστημονική του δραστηριότητα στον ελληνικό χώρο και ιδίως στην ανασκαφή των Μυκηνών. Διετέλεσε διευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής της Αθήνας και αποχώρησε απ' αυτήν εξαιτίας της διαφωνίας του με τον A.J. Evans, σχετικά με το κατά πόσον στις Μυκήνες μιλούσαν ή όχι ελληνικά, όπως πίστευε ο ίδιος (γεγονός που επιβεβαιώθηκε, αργότερα, με την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής γραφής Β'). Δημοσίευσε πολλές αρχαιολογικές μελέτες και άρθρα, μεταξύ των οποίων σημαντικότερες θεωρούνται οι: "Μυκήνες, αρχαιολογική ιστορία και οδηγός", Πρίνστον, 1949, και "Προϊστορική Θεσσαλία" (μαζί με τον Maurice S. Thompson), Καίμπριτζ, 1912. Σημαντικό και λιγότερο γνωστό παραμένει το έργο του για τον νεοελληνικό πολιτισμό, τη λαϊκή τέχνη και τη λαογραφία. Σ' αυτό εντάσσεται και η μελέτη του "Οι νομάδες των Βαλκανίων", 1914, που έγραψε μαζί με τον Maurice S. Thompson.