Η Αγγελική Λέκκα-Παπαλεονάρδου γεννήθηκε στην Κόρινθο στις 30-9-1916. Κόρη του Αιγινήτη εμπόρου Λάμπρου Παπαλεονάρδου και της Βασιλικής Κωτσάκου, με καταγωγή από το Αγγελόκαστρο Κορινθίας. Μετά τις σχολικές σπουδές στην Κόρινθο σπούδασε στο Αρσάκειο Διδασκαλείο, απ’ όπου αποφοίτησε αριστεύοντας τον Ιούλιο του 1934. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και έλαβε ως βραβείο τα Χρυσά έπη του Αδαμάντιου Κοραή. Παράλληλα έλαβε και δίπλωμα Γαλλικών από το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.Στις 30-3-1935 διορίστηκε στο Δημοτικό σχολείο Βραχατίου Κορινθίας. Μετά από ένα μήνα με αμοιβαία μετάθεση μετετέθη στο 4ο Δημοτικό σχολείο Κορίνθου (Συνοικισμός), όπου έμεινε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1940. Στις 13-2-1940 μετετέθη στο 3ο Δημοτικό σχολείο Κορίνθου, που ήταν πρότυπο. Τον Δεκέμβριο του 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στις φυλακές Κολοκούρη και στη συνέχεια στο στρατόπεδο Κορίνθου. Επρόκειτο να εκτελεσθεί με τους πρώτους 50 που εκτελέστηκαν στις 21-3-1944 στο περιβόλι Νέγρη Κορίνθου, αλλά σώθηκε διότι την τελευταία στιγμή οι Γερμανοί αποφάσισαν να μην εκτελέσουν γυναίκες. Παρέμεινε φυλακισμένη μέχρι τον Αύγουστο του 1944.Το 1945 υποβιβάστηκε στο βαθμό ακολούθου, με τον οποίο είχε διορισθεί, και στη συνέχεια προήχθη στον βαθμό τμηματάρχου Β΄ τάξεως, με τον οποίο και απελύθη της υπηρεσίας. Στις 29-3-1947 ετέθη σε διαθεσιμότητα και στις 20-10-1947 απελύθη της υπηρεσίας δυνάμει του Θ΄ ψηφίσματος. Στις 17-12-1950 παντρεύτηκε τον δικηγόρο Κορίνθου Ευάγγελο Λέκκα. Απέκτησαν δύο κόρες, τη Μαίρη και τη Λιλή.Στις 28-2-1951 ανεκλήθη η απόφαση απολύσεώς της. Στη συνέχεια υπέβαλε παραίτηση, η οποία έγινε αποδεκτή και ενώ ήταν παραιτημένη, στις 15-3-1955 απελύθη εκ της υπηρεσίας της ως μη νομιμόφρων δυνάμει του ΜΘ΄ ψηφίσματος.Μόνη, μετά το θάνατο του συζύγου της στις 14-2-1964, μεγάλωσε τις ανήλικες κόρες της. Ευτύχησε να δει δικηγόρο τη Μαίρη και πτυχιούχο Γαλλικής φιλολογίας και υπάλληλο ΑΤΕ τη Λιλή, καθώς και τέσσερα εγγόνια. Το 1987 πήρε τη σύνταξή της ως απολυθείσα αντιστασιακή. Η Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου τη βράβευσε για τις υπηρεσίες της στο 4ο Δημοτικό σχολείο Κορίνθου (Συνοικισμός), το σχολείο που τόσο αγάπησε και έγινε η αιτία αλλαγής των πολιτικών ιδεών της στην Κατοχή.Στις 8-8-2002 έφυγε για πάντα αφήνοντας θλίψη αλλά και μεγάλη υπερηφάνεια στα παιδιά και τα εγγόνια της, καθώς και ωραίες αναμνήσεις σε όσους είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν από κοντά, συγγενείς, φίλους και στους αγαπημένους μαθητές του 4ου Δημοτικού σχολείου Κορίνθου (Συνοικισμός), οι οποίοι ποικιλοτρόπως ανταπέδιδαν την αγάπη που τους είχε δώσει κατά τη διάρκεια της εκεί υπηρεσίας της.