Ο Αδόλφος Λουδοβίκος Τεστεβίδ γεννήθηκε στο Παρίσι στο διαμέρισμα του Σηκουάνα (Seine) την 1η Νοεμβρίου του 1838. Σπούδασε ιατρική και το 1859 διορίζεται ως επίκουρος χειρουργός Γ' τάξεως και ναυτολογείται την 7η Μαΐου του ίδιου έτους στο γαλλικό πολεμικό ναυτικό, στη φρεγάτα "Souffleur". Υπάρχει πλήρης κατάλογος των ημερομηνιών και των πλοίων όπου διαδοχικά υπηρέτησε ο Testevuide, μέχρι το έτος 1865, οπότε με αίτησή του εγκαταλείπει το Γαλλικό Ναυτικό. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου με την ιδιότητά του αυτή, όπως στην Ιταλία, την Κίνα, το Βιετνάμ, το Μεξικό και αλλού. Σε ηλικία 26 ετών, το 1864 και, ενώ υπηρετεί ως αρχίατρος πια στο πλοίο "La Sentinelle", υποβάλλει διάφορες αιτήσεις προς τις προϊστάμενες αρχές για να του δοθεί η άδεια να παντρευτεί. Υποψήφια νύφη είναι η Μαρία Ι. Πατρινού, κόρη του χιώτη Ιωάννη Α. Πατρινού, ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν διευθυντής του Υγειονομείου Πειραιώς. Μετά από την υποβολή όλων των απαραίτητων εγγράφων (που βρίσκονται σήμερα στα αρχεία της Ναυτικής Μοίρας Ανατολής του Γαλλικού ναυτικού), παίρνει τελικά την πολυπόθητη άδεια, παντρεύεται, και λίγο αργότερα αποφασίζει να εγκαταλείψει το ναυτικό και να εγκατασταθούν μαζί με τη γυναίκα του στην πατρίδα της Χίο. Στο χρονικό διάστημα που έζησε στη Χίο θεωρείται σίγουρο ότι εξάσκησε το επάγγελμα του γιατρού και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Το 1872 εξέδωσε φυλλάδιο, από την τυπογραφία Κ.Π. Προκίδου, με τίτλο "Ο Ιατρός του Εμπορικού Ναυτικού ή Συλλογή ιατρικών και χειρουργικών οδηγιών δια τους ναυτικούς" (ο Testevuide γνώριζε ελληνικά, ήδη, πριν από το 1865), το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα. Το 1879 το γαλλικό Υπουργείο Εσωτερικών, 3ο γραφείο Γενικής Ασφάλειας, υποβάλλει αίτημα προς το Υπουργείο Ναυτικών και Αποικιών για τον "επαναπατρισμό του κ. Testevuide, επί του παρόντος ευρισκομένου εν τη Χίω, και των τεσσάρων παιδιών του με έξοδα του γαλλικού κράτους". Στο έγγραφο δεν γίνεται καμια αναφορά στη γυναίκα του, Μαρία Πατρινού, η οποία πιθανολογείται ότι έχει, εν τω μεταξύ, πεθάνει. Έξι μέρες μετά το έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, συντάσσεται σχέδιο ευνοϊκής απάντησης από το Υπουργείο Ναυτικών και Αποικιών, χωρίς να είναι γνωστό, τελικά, αν ο Testevuide επέστρεψε στη Γαλλία μαζί με τα παιδιά του, είτε με έξοδα του κράτους είτε με δικά του έξοδα, αν παρέμεινε στη Χίο (οπότε θα τον βρήκε ο σεισμός του 1881) και ποια ήταν η τύχη του ως το τέλος της ζωής του.