Ο Κώστας Διαμαντίδης χρησιμοποιεί τολμηρά την "εξόριστη", όπως την ονομάζει ο ίδιος, ποντιακή γλώσσα...
Το μυθιστόρημα αυτό είναι κατάθεση ψυχής, γι' αυτό και είναι πηγαίο, ζωντανό, καθαρό, σαν το γάργαρο...