Το έργο αυτό το θεωρώ ως ένα έργο ζωής. Είναι μια κιβωτός μνήμης για ανθρώπους που έζησαν -και ζουν- σ' αυτόν τον τόπο, το Ζωγράφου. Για ανθρώπους που γεννήθηκαν σ' αυτόν, μεγάλωσαν, μορφώθηκαν, έφτιαξαν οικογένεια, είδαν τους γεννήτορες να "φεύγουν", χάρηκαν παιδιά, εγγόνια, έδωσαν και πήραν χαρές και λύπες. Για ανθρώπους που έγιναν μάρτυρες της ιστορικής, κοινωνικής, πολιτιστικής πορείας της συνοικίας (του Δήμου) Ζωγράφου μέσα στα τελευταία εβδομήντα χρόνια!
Μέσα από τα μάτια της ψυχής μου, με το δικό μου τρόπο, τη "δική μου ματιά" ιστόρησα ανθρώπους, τόπους, γεγονότα. Η ματιά αυτή είναι συναισθηματική, όχι ιστορική. Ίσως υπάρχουν παραλείψεις ή λάθη. Τα περισσότερα στοιχεία τα έγραψεα όπως μου τα είπαν φίλοι και συμμαθητές. Τους εμπιστεύτηκα και δε θέλησα να τα διασταυρώσω.
Έντυσα όλα τα στοιχεία -αυτά που θυμόμουν, αυτά που μου είπαν, αυτά που διάβασ- με μυθιστορηματικό τρόπο, ώστε να διαβάζεται ευχάριστα. Από τη θέση του συγγραφέα, ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν.

Αντώνης Δελώνης
Καλοκαίρι 2008


Ζωγράφου αγάπη μου...
Μοιάζει να είναι τίτλος έργου του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Και γιατί να μην είναι. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που ζει στου Ζωγράφου από το 1938 έως σήμερα, και μαζί, η ιστορία μιας γειτονιάς, μιας συνοικίας, ενός δήμου τώρα, μια ιστορία που βιώνεται σ' αυτά τα εβδομήντα χρόνια!
Μέσα από μια προσωπική ιστορία βλέπουμε να περνάμε, σαν σε ταινία, η γέννηση ενός τόπου, η ανάπτυξη, οι παλιοί και νέοι άνθρωποί του, τα γεγονότα, τα όνειρα, οι έρωτες, τα πάθη μιας μικρής κοινωνίας που τώρα μεγάλωσε. Κι όλ' αυτά με συγκίνηση, νοσταλγία και χιούμορ.
Ο Αντώνης Δελώνης, γέννημα-θρέμμα του Ζωγράφου, δίνει έναν πίνακα ζωής, μέσα στον οποίο ζει ο καθένας μας!