Με πλαίσιο ένα παραμύθι για την Κερασοφόρα Μάνα Ελαφίνα, που διηγείται ο παππούς στο μικρό ήρωα του βιβλίου, ο Τ. Αϊτμάτοβ, διεισδύει στη φλογερή ψυχή του Κιργιζιανού λαού, απ' τον οποίο κατάγεται και ο ίδιος.
"Ένα μόνο μπορώ να σου πω", λέει. "Αρνήσου εκείνα όλα, μ' όσα δε συμφιλιώθηκε η παιδική σου ψυχή. Αυτού βρίσκεται η παρηγοριά μου. Έζησες σαν αστραπή, που μια μέρα μαζεύτηκε κι έσβησε. Οι αστραπές όμως διασχίζουνε τον ουρανό. Και ο ουρανός είναι αιώνιος. Και σ' αυτό βρίσκεται η παρηγοριά μου. Και στο ότι ακόμα η παιδική συνείδηση στον άνθρωπο υπάρχει σαν τη φύτρα στο σπόρο. Χωρίς τη φύτρα, ο σπόρος δεν αναπτύσσεται. Ό,τι κι αν μας περιμένει στον κόσμο, η αλήθεια θα υπάρχει αιώνια, εφόσον γεννιούνται και πεθαίνουνε άνθρωποι..."