Κι εδώ η Φρανσουάζ Σαγκάν, καταπιάνεται με το οικείο της θέμα, την ανέμελη και ανεύθυνη ζωή μιας νέας γυναίκας και μας δίνει ένα παράδειγμα προς αποφυγήν.

Η Λουσίλ, η ηρωίδα της "Υποταγής" έχει κάνει αρχές της ζωής της, την απραξία, τη νωχέλεια, τις χαρές της ζωής. Ο ερωτικός δεσμός της με τον εργατικό Αντουάν, δεν υπήρξε τόσο δυνατός ώστε να την τραβήξει από την απραξία και από την άνεση που της προσφέρει ο πλούσιος Σαρλ. Θα πέθαινε από δυστυχία αν αναγκαζόταν να εργαστεί. Από την άνεση να επιστρέψει στη στέρηση κι από κει ν' αγωνιστεί για να κρατήσει τον έρωτα του Αντουάν ήταν ανέφικτο για την κενού περιεχομένου Λουσίλ. Η επιστροφή της στο Σαρλ ήταν η μόνη λύση. Η επιστροφή της στη μοναξιά.
Και δεν άργησε ν' ακουστεί η τυμπανοκρουσία της ήττας.