ΧΟΤΕΛ ΑΤΛΑΝΤΙΣ

Εκείνο το καλοκαίρι
τα ερμαφρόδιτα πουλιά
θέλησαν κάτι άλλο
Η Αντιγόνη έφυγε
τα τσιγάρα τέλειωσαν
κι ο άρχοντας έμπηξε
το καρφί δίχως οίκτο
Έβλεπα από μακριά
τις καλύβες που σχημάτιζαν
τον Πύργο
και κατάλαβα
πως ποτέ
δεν θα φτάσω
Θυμάμαι τα μάτια σου
που μου έδιναν ελπίδα
- γιατί κανένας δεν μπορεί
μόνος του -
Σε ποιον να πεις
πως ο Πύργος
δεν υπάρχει;
H Αντιγόνη υπέκυψε
στον άρχοντα
Και τώρα
Τι;