Μέσα από τα διηγήματα, περιγράφονται χαρακτήρες και καταστάσεις που αν και διαδραματίζονται σε διαφορετικούς μεταξύ τους χρόνους, οι αξίες της ζωής, όπως είναι το δίκαιο, η αυτογνωσία, η καταδεκτικότητα, ο ηρωισμός, το καθήκον, η αυτοκριτική, παραμένουν πάντα διαχρονικές δυναμικές που διανθίζουν την ανθρώπινη πορεία.

Στοιχεία των διηγημάτων βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν στο παρελθόν, και τα οποία επαναφέρονται τώρα συμπυκνωμένα, υπό μορφή αφήγησης. Αποβλέπουν στο να σηματοδοτήσουν την τραγικότητα μιας κατάστασης που εμφανίζεται διαχρονικά και κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως πρότυπο, όπως είναι ο κίνδυνος της παγίωσης μιας σαδιστικής κοινωνικής υποχρέωσης, η έπαρση και η τάση να κρίνονται οι άλλοι, η καπήλευση της μνήμης ενός ήρωα, ο φθόνος που άλλοτε καλύπτεται και άλλοτε όχι, ο ατομικισμός και ο κίνδυνος του αποπροσανατολισμού των στόχων. Επίσης, μέσα από τα διηγήματα φαίνεται η πλεονεξία του κάθε σήμερα και οι πραγματικότητες τις οποίες, δυστυχώς, αποδεχόμαστε γιατί δεν ξέρουμε πώς να απεγκλωβιζόμαστε απ' αυτές. Φαίνεται ακόμα ο έκλυτος βίος ενός βασιλιά που ταλαιπωρούσε τον τόπο του και η μετέπειτα άνοδος στον θρόνο ενός καταδιωκόμενου ιδιόρρυθμου σοφού αγρότη (απόγονου του Κινύρα και παππού του τελευταίου βασιλιά της Πάφου, του Νικοκλή).

Όλα τούτα που συνέβησαν στον ρου της ιστορίας και της διαδρομής μιας ζωής, εκτυλίσσονται μέσα στο χάδι της ίδιας βροχής και κάτω από το απαλό βλέμμα τού ίδιου φεγγαριού. Τα πάντα αλλάζουν, τα πάντα υπόκεινται στη φθορά του χρόνου, αλλά η βροχή και το φεγγάρι παραμένουν πάντα ίδια. Η βροχή για να δροσίζει τον οδοιπόρο της ζωής και το φεγγάρι για να του διανοίγει τον δρόμο μέσα από το σκοτάδι των αδιεξόδων και της απόγνωσης