Τι είναι αυτό που ονομάζουμε "εαυτός μας"; Μέσα από ποιες αέναες υπόγειες διαδρομές διαμορφώνεται αυτή η ψυχική υπόσταση και πώς επηρεάζει τη ζωή μας; Πώς οργανώνεται η ταυτότητα ενός ψυχαναλυτή; Πώς καταφέρνει να διανύσει μια επίπονη, μοναχική διαδρομή μέσα από ταυτίσεις, αποταυτίσεις και διαγενεαλογικές περιπλανήσεις στο πλαίσιο μιας "ενδογαμικής ψυχαναλυτικής κοινότητας"; Θα μπορέσει να κατανοήσει και να αντέξει την απορία, την αστάθεια και την αβεβαιότητα, ώστε να προσεγγίσει μια λυτρωτική "ματαίωση της ελπίδας" ή "μια απώλεια της παντοδυναμίας όπου κάθε δημιουργική δύναμη θα μπορεί να ανανεώνεται επ' άπειρο"; Πώς ένας άνθρωπος αναμετριέται με τα όρια και τους περιορισμούς της προσωπικής του ιστορίας και τους ακρωτηριασμούς της σκέψης του; Και, ακόμη περισσότερο, πώς θα συνδιαλλαγεί με το ίδιο του το σώμα, με τα αντικείμενα που νομίζει ότι το κατοικούν, και πώς θα μπορέσει να το εσωτερικεύσει και να το συμβολοποιήσει;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία προσπαθεί να απαντήσει αυτό το καινούργιο βιβλίο της Θάλειας Βεργοπούλου η οποία, με μοναδική ευαισθησία και σοφία που πηγάζει από την πολύχρονη ψυχαναλυτική της εμπειρία, μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας για να τον ξαναβρούμε και να τον ανακτήσουμε μέσα από τις σύνθετες διεργασίες που επισυμβαίνουν κατά την ψυχαναλυτική διεργασία.
Mια πρόσκληση για μια πλούσια αναγνωστική εμπειρία.