Ελλάδα, 480 π.Χ.
Ο Λεωνίδας με τους 300 κυνηγούν γύρω από τα στενά των Θερμοπυλών τον Εφιάλτη που τους πρόδωσε στον Ξέρξη. Τον πιάνουν, τον πλακώνουν στο ξύλο και μετά τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, μήπως και γλιτώσουν την πατρίδα. Τρώνε μέλανα ζωμό και έχουν φρόνημα υψηλό απέναντι σε 600.000 Πέρσες. Περνάνε δύσκολες στιγμές στις Θερμοπύλες και η τελευταία φράση που βγαίνει από το στόμα τους πριν ξεψυχήσουν -καθώς κείτονται στο χώμα- είναι: "Μολών λαβέ!"

Ελλάδα, 2009 μ.Χ.
Ο "Λεωνίδας" με τους "300" πλακώνονται μεταξύ τους για τη μοιρασιά της μίζας που πήραν από τον Ξέρξη. Κυνηγούν γύρω από τα στενά του Κολωνακίου το φουκαρά τον Εφιάλτη που δεν μπαίνει στο "κόλπο" με τίποτα και πάει να τους δώσει στα Μ.Μ.Ε. Τον πιάνουν, δεν τον μεταπείθουν, τον ενοχοποιούν και μετά τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, μήπως και γλιτώσουν την παρτίδα. Τρώνε φιλέτο ελαφιού με σος δαμάσκηνο και έχουν απαιτήσεις υψηλές απέναντι σε 100 βιομηχάνους. Περνάνε όμορφες στιγμές στη Μύκονο και η τελευταία φράση που βγαίνει από το στόμα τους πριν ρευτούν -καθώς κείτονται στο κότερο- είναι: "Μολών φραπέ!"

Σε αυτό το βιβλίο, ο Γ. Παπαπαναγιώτου περιγράφει με ξεκαρδιστικό τρόπο το χάλι στο οποίο έχουμε περιέλθει. Είναι απορίας άξιον πώς καταφέραμε από σπουδαίοι Αρχαίοι Έλληνες να γίνουμε μέτριοι Νεοέλληνες και κατόπιν Ελληνάρες.
Σε μία χώρα όπου, όταν ακούει ο λαός "Γεώργιος Καραϊσκάκης", αντί να πάει το μυαλό του στον ήρωα του '21, πηγαίνει στο ομώνυμο γήπεδο, σηκώνει πολύ χαβαλέ...