Όπως και στα προηγούμενα έργα μου, το ίδιο και σε αυτό, έχω ακολουθήσει, πάντα στο μέτρο του δυνατού, τη μέθοδο του Defoe στο βιβλίο του "Memoirs of a Cavalier", όπου ο συγγραφέας αφηγείται και σχολιάζει τα μεγάλα στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα κάτω από το πρίσμα των προσωπικών εμπειριών. Ίσως να είμαι ο μόνος που έζησε και τα δυο κατακλυσμιαία γεγονότα του 20ού αιώνα έχοντας υπηρετήσει σε υψηλά αξιώματα. Ενώ όμως στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατείχα υπεύθυνα αλλά δευτερευούσης σημασίας αξιώματα, στο δεύτερο πόλεμο με τη Γερμανία, υπηρέτησα ως επικεφαλής της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας περισσότερο από πέντε χρόνια. Ως εκ τούτου, γράφω από διαφορετική σκοπιά και με μεγαλύτερη εγκυρότητα απ' όση ήταν εφικτή στα πρώτα μου βιβλία. Έτσι αποφεύγω να περιγράψω το βιβλίο αυτό ως ιστορία, καθώς αυτό είναι καθήκον μιας άλλης γενιάς, αλλά μπορώ να βεβαιώσω υπεύθυνα ότι αποτελεί μια συμβολή για την καταγραφή της ιστορίας.

Η δράση των τελευταίων τριάντα χρόνων και η υπεράσπιση της πατρίδας εμπεριέχει και εκφράζει τις προσπάθειες μιας ζωής, και είναι αυτές για τις οποίες θα με κρίνει η Ιστορία. Πάντοτε έμενα πιστός στην αρχή μου να μην κατακρίνω κάποια στρατιωτική ή πολιτική ενέργεια εκ των υστέρων, εκτός αν πριν είχα προειδοποιήσει ή διατυπώσει τη γνώμη μου δημόσια ή επίσημα. Η αλήθεια είναι ότι εκ των υστέρων προσπάθησα να παρουσιάσω εξωραϊσμένες πολλές από τις ακρότητες των τότε αντιπαραθέσεων και ήταν επώδυνο να καταγράφω αυτές τις διαφωνίες με τόσους πολλούς ανθρώπους για τους οποίους έτρεφα συμπάθεια ή εκτίμηση. Θα ήταν λάθος εάν δεν άφηνα το παρελθόν να φωτίσει το μέλλον. Ας μην αντιμετωπίσουμε επιτιμητικά όμως αυτούς τους έντιμους και καλοπροαίρετους ανθρώπους, οι πράξεις των οποίων καταγράφονται σε αυτές τις σελίδες, χωρίς προηγουμένως να ψάξουμε μέσα μας, χωρίς να αναλογιστούμε με ποιον τρόπο υπηρετήσαμε εμείς το δημόσιο συμφέρον και χωρίς να εφαρμόσουμε τα διδάγματα τού παρελθόντος στη μελλοντική μας πορεία.

Δεν περιμένω να συμφωνήσουν όλοι με τις απόψεις μου και, πολύ περισσότερο, δε γράφω για να κερδίσω την εύνοια του αναγνώστη. Απλώς εκθέτω την προσωπική μου μαρτυρία σύμφωνα με τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου. Έχω καταβάλει κάθε προσπάθεια να επιβεβαιώσω τα γεγονότα, όμως έρχονται συνέχεια στην επιφάνεια νέα στοιχεία και αποκαλύψεις από τα δεσμευμένα έγγραφα, τα οποία είναι πιθανό να φωτίσουν με άλλο τρόπο τα συμπεράσματά μου.
Κάποτε ο Πρόεδρος Ρούσβελτ μού είπε ότι σκόπευε να ζητήσει δημοσίως προτάσεις για την καταλληλότερη ονομασία αυτού του πολέμου. Του απάντησα αμέσως: "Ο Αναίτιος Πόλεμος". Ουδέποτε στο παρελθόν έγινε κάποιος άλλος πόλεμος που θα μπορούσε να αποφευχθεί τόσο εύκολα όσο αυτός, ο οποίος αφάνισε ό,τι είχε αφήσει πίσω του ο προηγούμενος. Και αυτή η ανθρώπινη τραγωδία κορυφώνεται όταν διαπιστώνουμε ότι παρά τις προσπάθειες και τις θυσίες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και παρά το θρίαμβο του Ιερού Σκοπού, όχι μόνον η Ειρήνη και η Ασφάλεια δεν έχουν εξασφαλιστεί ακόμα, αλλά και επιπλέον βρισκόμαστε στα πρόθυρα κινδύνων πολύ χειρότερων από εκείνους που έχουμε ξεπεράσει. Είναι πραγματική μου ελπίδα ότι τα μαθήματα του παρελθόντος θα γίνουν οδηγός για το μέλλον και ότι θα βοηθήσουν τη νέα γενιά να επανορθώσει κάποια από τα σφάλματα των προηγούμενων χρόνων κι έτσι να κυβερνήσει σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ιδεώδη του ανθρώπου στα δύσκολα και απαιτητικά χρόνια που έρχονται.

Ουίνστον Σπένσερ Τσώρτσιλ, Μάρτιος 1948