Δομημένο σε 64 έμμετρες ομοιοκατάληκτες στροφές, ερωτικό και βαθιά υπαρξιακό, το βιβλίο συνομιλεί ευθέως με τη γενιά του ποιητή, αλλά και με τις προηγούμενες, μέσω μιας κατά μέτωπο οριακής αφήγησης.

Πες μου αλήθεια μιαν αλήθεια που να καίει
δεν με τρομάζει η φωτιά, πώς να σ' το πω;
Δεν είναι στόμα αυτό που άκουσες να κλαίει
δεν είναι πνεύμα ή ψυχή. Πες μου τι φταίει
η ύπαρξή μου να θυμίζει τον καρπό
της αμαρτίας; Δι' ευχών ημών τα χρέη.

Δεν ξεπληρώνεις κάποιο χρέος με το τάμα
να τάζεις έμαθες χωρίς να εξοφλείς
κρυφά ο χρόνος ακονίζει μία λάμα
ό,τι μας ένωσε να κόψει απ' το ράμμα
μπροστά στα βλέφαρα μιας Θέμιδος τυφλής.
Στη ζυγαριά ποτέ δεν βάρυνε το κράμα.