Πρώτες μέρες του Μάρτη του ’60, ο δεκαοχτάχρονος Θωμάς βρίσκεται μετανάστης στη Μητέρα Πόλη, το Κέιπ Τάουν, από ανάγκη, και ύστερα από πολλά χρόνια ο σεβντάς της νεανικής ηλικίας και ενός παλιού ονείρου ξαναφουντώνει καταφέρνοντας τον εβδομηντάρη πια Θωμά να πιάσει την πένα. Μέσα σε δεκατρείς περίπου μήνες η διήγηση πηγαινοέρχεται στο χρόνο και σκαλίζει γεγονότα, άλλοτε ρηχά άλλοτε σε βάθος, που σημάδεψαν την εφηβεία του συγγραφέα, ο οποίος συγκρίνει πολλές συγκυρίες στον καινούργιο τόπο με αυτές που είχε ζήσει στην πατρίδα. Τέλος ο συγγραφέας αποτυπώνει με περίσσια ζωντάνια το περιβόητο απαρτχάιντ, που εδραιώνεται με απαίσιους νόμους το ’60, για να καταλήξει στο απεχθές ρατσιστικό καθεστώς, το οποίο βίωσε αναγκαστικά και ο ίδιος. Μια συγκλονιστική ιστορία μεταξύ αυτοβιογραφίας, εντυπώσεων και εμπειρίας ενός περίπου χρόνου ζωής στο μακρινό Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής.