V [C. Debussy]

Στην πύλη των παραμυθιών
σταματημένος
ο χρόνος
γνέφει με ουρές χελιδονιών
μια καληνύχτα.

Αν δεν ψιθύρισες ποτέ σου πριν
τώρα είν' η ώρα.


VI [F. Mendelssohn]

Μικρό κοχύλι
και δεν
έχει ηχώ.
Κι αν του το πεις
δεν θα το πει
το μυστικό σου.

Πες στο κοχύλι
τη χαρά σου
να τη χάσεις.


VII [G. Mahler]

Δεν τον ορίζω πια τον ύπνο μου· κατοικημένα
τα όνειρά μου από αγνώστους
ή αυτούς που έχω ξεχάσει πως θυμάμαι.
Τις νύχτες με ταράζουν οι φωνές τους·
τις μέρες η σιωπή τους. Μια μυρωδιά
σαν από δέρμα ξένο στα σεντόνια μου·
τ' αλλάζω κάθε πρωί.
Ακινητώ
ώρες ολόκληρες στη χειμωνιάτικη λιακάδα
ελπίζοντας για μιαν ανάμνηση αίσθησης.

Μακραίνει ο κόσμος.

*

Ένα μικρό βιβλίο που συμπυκνώνει στις σελίδες του πολλές απολαύσεις: ο λόγος λιτός, σχεδόν υπαινικτικός, ανακαλεί εκατοντάδες ώρες αισθητικής απόλαυσης που έχουν προηγηθεί. Η Δήμητρα Σίμου έχει, προφανώς, ζήσει πολύ με τη συντροφιά του Μπραμς, του Σούμαν, του Ραβέλ, του Ντεμπυσύ, του Μπαχ, του Χατζιδάκι... Και τώρα, ευγνώμων οφειλέτης, προσφέρει το δικό της αντίδωρο στους αγαπημένους της: έντεκα μικρά ποιήματα με λόγο που θυμίζει παρτιτούρα -μια παρτιτούρα αχνή και χαμηλόφωνη, μια παρτιτούρα παραμυθίας.

Παράλληλα, είναι και τα σχέδια της εικαστικού και χαράκτριας Αλεξάνδρας Μπάκαλου. Με τη δική τους μουσική φωνή και αυτά, αρμονικά, τόσο που αναρωτιέσαι τι γεννήθηκε πρώτο: ο λόγος ή η εικόνα. Το μόνο βέβαιο είναι η κοινή μήτρα και των δύο: η μουσική. Κι αυτό κάνει την απόλαυση που εισπράττει ο αναγνώστης πληρέστερη.