Στο "Σκέψεις, σκέψεις", ο Χένρι Τζέιμς είχε μια έντονη παρουσία μέσα από πάμπολλες αναφορές στο έργο του. Τώρα καταλαμβάνει το κέντρο της σκηνής -μερικές φορές και κυριολεκτικά...

Ένα βιβλίο που διαβάζεται εξίσου σαν βιογραφία και σαν μυθιστόρημα για τη φιλία, τη φιλοδοξία και τον πειρασμό του φθόνου. Και, κυρίως, για την ίδια τη φύση της δημιουργίας: για τις εμμονές, τις ελπίδες, τους θριάμβους και τις πικρές διαψεύσεις από τις οποίες είναι φτιαγμένη η ζωή κάθε μεγάλου συγγραφέα...

"Ένα συναρπαστικό βιβλίο. Ποτέ άλλοτε ένας χαρακτήρας -ο ίδιος ο Χένρι Τζέιμς- δεν υπηρετήθηκε τόσο καλά από έναν συγγραφέα."

("The Spectator")

"Μερικές φορές τα μυθιστορήματα ενδείκνυται να ξεκινούν με μια σημείωση που να λέει πως η ιστορία και οι χαρακτήρες είναι εντελώς πλασματικοί, ή κάτι παρεμφερές. Στην προκειμένη περίπτωση απαιτείται μια μάλλον διαφορετική συγγραφική δήλωση. Σχεδόν όλα όσα συμβαίνουν σ' αυτή την ιστορία βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Με μια ασήμαντη εξαίρεση, όλοι οι κατονομαζόμενοι χαρακτήρες ήταν υπαρκτά πρόσωπα. Τα αποσπάσματα από τα βιβλία τους, τα θεατρικά έργα, τα άρθρα, τις επιστολές, τα ημερολόγιά τους κ.λπ. παρατίθενται αυτολεξεί. Έκανα όμως χρήση της συγγραφικής άδειας κατά την αναπαράσταση όσων σκέφτονταν, αισθάνονταν και έλεγαν ο ένας στον άλλο· επιπλέον, επινόησα διάφορα περιστατικά και προσωπικές λεπτομέρειες που η ιστορία παρέλειψε να καταγράψει. Επομένως το βιβλίο αυτό είναι μυθιστόρημα και έχει δομηθεί ως τέτοιο. Ξεκινά από το τέλος της ιστορίας, ή κάπου εκεί κοντά, ύστερα πηγαίνει πίσω στην απαρχή της, προχωρά προς τη μέση, και έπειτα ξανασυναντά το τέλος, εκεί όπου βρίσκεται η αρχή του..."

"Σημείωμα του συγγραφέα", David Lodge