Από το 1974 μέχρι σήμερα δεν υπήρξε κανείς ουσιαστικός λόγος που να δικαιολογεί την πολιτική, ηθική και οικονομική κατάρρευση της Ελλάδος. Λάθη και χρεοκοπίες γίνονται μόνο σε ταραγμένους και τρομαγμένους καιρούς (εμφύλιοι, γενικευμένες πολεμικές συρράξεις κτλ.). Λάθη και χρεοκοπίες γίνονται και συγχωρούνται μόνον όταν οι δυσκολίες υπερβαίνουν τις αντοχές και τις δυνατότητες ενός έθνους. Επικίνδυνα ή καταστροφικά λάθη μπορούν να γίνουν, και ενδεχομένως δικαιολογούνται, όταν τα έθνη αναλαμβάνουν να εκτελέσουν ή εμπλέκονται σε παράτολμα στρατηγικά σχέδια που υπερβαίνουν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Παράδειγμα η αδικαιολόγητη επέμβαση της Ελλάδος στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής με το πραξικόπημα του Ιωαννίδη που κατέληξε στη διάλυση της Κύπρου το 1974 (αν δεν θεωρηθεί ότι ήταν απλή διατεταγμένη υπηρεσία...), και μάλιστα όταν ληφθεί υπόψη ότι η Τουρκία χαίρει της υποστήριξης της Δύσης (και της Σοβιετίας!) από την εποχή των Νεότουρκων και δω.

Όμως, παρόμοιας τάξης "λάθη" ποτέ δεν επιτρέπονται -και ακόμα περισσότερο δεν συγχωρούνται- όταν λαμβάνουν χώρα σε συνθήκες πλήρους ελευθερίας, δημοκρατίας, ειρήνης, πολιτικής σταθερότητας και βεβαιωμένης γενναιόδωρης οικονομικής βοήθειας, όπως αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ελλάδα! Η με μαθηματική ακρίβεια πορεία προς την καταστροφή πρέπει να αποδοθεί αποκλειστικά σε εσκεμμένες, αν όχι σχεδιασμένες, εγκληματικές επιλογές των πολιτικών ομάδων, τις οποίες προσυπέγραψαν η θρησκευτική, η πνευματική και η οικονομική ηγεσία του Τόπου.