Η Γκρέτα είναι πρόσωπο υπαρκτό. Ζει και κινείται ανάμεσά μας, γράφοντας την απλή και καθημερινή ιστορία της. Μεγάλωσε σε καιρούς δύσκολους, όπου οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, χτυπούσαν λυσσασμένα τις πόρτες και τα παράθυρα των φαινομενικά ήρεμων και εφησυχασμένων πατρικών σπιτιών.
Πανικόβλητοι γονείς, που θεωρούσαν υποχρέωσή τους να κωφεύουν νομίζοντας ότι έτσι προστατεύουν τα παιδιά τους αρσενικά ή θηλυκά, στέλνοντάς τα αργότερα στο καλοστημένο κοινωνικό ναρκοπέδιο. Το ρίσκο μιας όψιμης επανάστασης. Ο κοινωνικός μύθος της καταπιεσμένης γυναίκας. Η Γκρέτα, ο Αλέκος, ο Τηλέμαχος, ο Στάθης. Αγωνιούν εγκλωβισμένοι μέσα στο κοινωνικό δίχτυ.
Τέσσερις άνθρωποι, που διαφέρουν σε ηλικία, φύλο, κοινωνική τάξη και οπτική γωνία. Τέσσερα σημεία του κοινωνικού ορίζοντα. Η μάχη που έπρεπε να δοθεί. Το πανταχού παρόν "Τυχαίο". Η μάχη που χάθηκε... Το μεγάλο ερωτηματικό... Συνθηκολόγηση; Η τυφλή πορεία στο αύριο με σπασμένη πυξίδα; Κάποια απ' τα μεγάλα διλήμματα της Γκρέτας... Της γενιάς μας... Της γενιάς της... Και των παιδιών μας...;

"Η Γκρέτα γέλασε για να μην ουρλιάξει και έσφιξε το τιμόνι με δύναμη σαν να ήθελε να το στραγγαλίσει. Παλιρροϊκό κύμα το παράπονο της αποτυχίας, ανάβλυσε απ' τα τρίσβαθα της ψυχής της, ισοπεδώνοντας τα πάντα, ξεπλένοντας όλα τα κατάλοιπα της συμβατικότητας, τις οξειδώσεις μιας μάταιης στωικότητας, τα πικρά και δηλητηριώδη κατακάθια της επίπλαστης κοινωνικής αξιοπρέπειας, η Γκρέτα μίλησε την αλήθεια. [...] Το πιο ανατριχιαστικό για κείνη ήταν ότι άκουγε για πρώτη φορά τη δική της φωνή. Ήταν αυτή η ίδια που έλεγε την αλήθεια κι ήταν η πρώτη φορά".

(απόσπασμα από το βιβλίο)