"Χωρίς ψευδαισθήσεις, ιδεολογικές ή άλλες, ο κ. Ταχτσής παραμένει ένας "αδέσμευτος" παρατηρητής της κοινωνίας. [...] Η επίμονη αναζήτηση της "αλήθειας" και του "πραγματικού" δεν του επιτρέπει να αφήσει σκοτεινή πλευρά τής κοινωνίας ή του ανθρώπου που να μην την διερευνήσει. Η "αλήθεια" όμως αυτή δεν είναι ποτέ μονόπλευρη. Όπως στη ζωή, έτσι και στον κόσμο του κ. Ταχτσή το χυδαίο με το αγνό, το ταπεινό με το υψηλό εναλλάσσονται και συνυπάρχουν. [...] Τα πρόσωπα του βιβλίου του, ως πυρήνες συλλήψεως τουλάχιστο, διατηρούν αυτάρκεια μοναδική, που μονάχα η παρατηρητικότητα και η διαίσθηση ενός προικισμένου πεζογράφου μπορεί να επιτύχει".