"'Το τριπλό αλγεινό ταξίδι των Αφροαμερικανών", δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μακραίωνη ταλαιπωρία των κατοίκων της δυτικής Αφρικής, οι οποίοι εκόντες άκοντες, συνελήφθησαν στα χώματά τους από αδίστακτους Ευρωπαίους δουλεμπόρους χωρίς να μπορούν να διανοηθούν στο παραμικρό τι θα ακολουθούσε, απήχθησαν βιαίως από τις πατρογονικές τους εκείνες εστίες, και στη συνέχεια με τα γνωστά σαπιοκάραβα της εποχής, και διαμέσου του επικίνδυνου, για την εποχή εκείνη, Ατλαντικού Ωκεανού, μεταφέρθηκαν σε κακή κατάσταση στην αντίπερα όχθη του, στο Νέο Κόσμο ο οποίος, σημειωτέον, σιγά-σιγά ανέτειλε ελπιδοφόρα στον ορίζοντα της υπομονετικής ιστορίας. Η συνέχεια της πορείας τους υπήρξε καταλυτική για πολλά επίπεδα, δικά τους και των άλλων. Πουλήθηκαν ανερυθρίαστα σε ιδιοκτήτες φυτειών, εργάστηκαν βιαίως ως σκλάβοι, σε βαμβακοφυτείες κατά κύριο λόγο, χωρίς βεβαίως στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, καταπονήθηκαν, σωματικά και ψυχικά, ατομικά, οικογενειακά και κοινωνικά, λυντσαρίστηκαν με επαίσχυντο τρόπο για αιτίες που δεν τους αναλογούσαν, κάποιοι απέδρασαν από τον ζυγό των λευκών, άλλοι δεν τα κατάφεραν και χάθηκαν απ' τις σελίδες της ιστορίας, ένα τμήμα τους παρέμεινε στις πόλεις και κωμοπόλεις του Νότου μέχρι και σήμερα, αυτής της ιδιόρρυθμης περιοχής της Αμερικής, και τόσο πλούσιας από πολιτιστικής σκοπιάς, ορισμένοι έφτασαν με κάθε τρόπο και μέσο και εγκαταστάθηκαν στις μεγαλουπόλεις του αμερικάνικου Βορρά όπου και συνεχίζουν να ζουν σήμερα με τα όποια προβλήματα υπάρχουν στην καθημερινότητα μέσα στις κοινωνίες όπου εργάζονται και δραστηριοποιούνται.