Κάποτε έγραψα το πρώτο μου θεατρικό. Στη Θεσσαλονίκη, σε μια υπόγεια γκαρσονιέρα. Μια μαύρη κωμωδία με τέσσερις ήρωες να αναζητούν αδιέξοδο στη ματαιόδοξη καθημερινότητά τους. Τα πάντα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που γίνεται ένας φόνος "κατά λάθος" έτσι οι ήρωες ήρθανε αντιμέτωποι με τις χρόνιες φοβίες τους. Όταν κατέβηκα στην Αθήνα έδωσα το έργο σε πάρα πολλούς σκηνοθέτες αλλά κανένας από αυτούς δεν αναλάμβανε την ευθύνη. Έτσι δημιούργησα μια μικρή ομάδα από ταλαντούχα και ακούραστα άτομα και το κάναμε πράξη. Η παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία. Ένας εκδότης με παρότρυνε να το κάνω διήγημα. Όταν το τελείωσα δεν του άρεσε και το έβαλα στο συρτάρι. Σήμερα ακριβώς μετά από 4 χρόνια το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παρουσία. Εύχομαι να έχει την επιτυχία που είχε και η παράσταση εκείνη την Άνοιξη στου Ψυρρή. Σε αυτό το ταξίδι σας θέλω όλους μαζί μου... Καλή ανάγνωση! Με αγάπη,
Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης

[...] "Κάθε τρεις μήνες η μαμά πήγαινε στο ιατρείο του για δύο λόγους. Πρώτος λόγος. Να της κάνει ένεση botox. Δεύτερος λόγος. Να την κάνει να αισθανθεί πραγματική γυναίκα. Η Ελένη του μπαμπά δεν του καθότανε ακόμα και τις νύχτες που γινότανε λιώμα από το αλκοόλ. Καλή, χρυσή, άγια η μαμά αλλά πότε πότε το έτσουζε. Η Φιλιππινέζα που είχαμε στη βίλα είχε μάθει να φτιάχνει όλα τα κοκτέιλ, γι' αυτό δεν την έδιωχνε η μαμά κι ας ήξερε ότι το τσουλί κάθεται στον Κωνσταντίνο.
Μια ευλογημένη μέρα έμεινε έγκυος από τον Γιλέκο και έγινε άλλος άνθρωπος. Για να μη την πάρουν χαμπάρι ανήμερα της Παναγίας κάθεται στον Κωνσταντίνο. Πήγανε στην Αγγλία και κάνανε casting στους γυναικολόγους για να δουν ποιος θα την ξεγεννήσει λες και στην Ελλάδα δεν έχουμε γιατρούς. Έτσι κάνουνε όλες οι πλούσιες και διάσημες Ελληνίδες. Στο εξωτερικό ξεγεννάνε." [...]