Το "Σιδερένιο τακούνι" είναι το σκληρό όνομα που δίνει ο Τζακ Λόντον στην Πλουτοκρατία. Το βιβλίο του με αυτόν τον τίτλο κυκλοφόρησε το 1907 και μας περιγράφει τον πόλεμο που θα ξεσπάσει μια μέρα -αν οι κακές μοίρες το επιτρέψουν- ανάμεσα στην Πλουτοκρατία και το Λαό. Αλίμονο! Ο Τζακ Λόντον είχε εκείνη την ιδιαίτερη μεγαλοφυΐα που προβλέπει όσα ο όχλος δεν μπορεί να διακρίνει και κατείχε μια ειδική γνώση που του επέτρεπε να προαισθάνεται το μέλλον. Προέβλεψε τα γεγονότα εκείνα που εκτυλίσσονται τώρα μπροστά στα μάτια μας. Το τρομερό δράμα που μας παρουσιάζει τόσο ζωντανά το "Σιδερένιο Τακούνι" δεν ξέσπασε ακόμα και δεν ξέρουμε πότε θα εκπληρωθεί η φοβερή προφητεία του Αμερικανού μαρξιστή.
(Ανατόλ Φρανς)

Τίποτα δεν είναι πιο εκπληκτικό στο έργο του Τζακ Λόντον από την αληθινά προφητική πρόβλεψη για τις μεθόδους που το Σιδερένιο Τακούνι θα χρησιμοποιήσει για να διατηρήσει την κυριαρχία του πάνω στην συντετριμμένη ανθρωπότητα. Ο Λόντον είναι τελείως απελευθερωμένος από ρεφορμιστικές και πασιφιστικές αυταπάτες. Από τον καμβά του για το μέλλον απουσιάζουν εντελώς η δημοκρατία και η ειρηνική πρόοδος. Πάνω από τη μάζα των αποκλήρων υψώνονται οι κάστες της εργατικής αριστοκρατίας, του πραιτωριανού στρατού, της παντοδύναμης αστυνομοκρατίας και, το επιστέγασμα όλων αυτών, η ολιγαρχία του πλούτου. Όταν διαβάζει κάνεις αυτές τις γραμμές, δεν πιστεύει στα μάτια του: είναι ένας πίνακας του φασισμού, της οικονομίας του, της κυβερνητικής πρακτικής του και της πολιτικής ψυχολογίας του.

Το κεφάλαιο "Το θεριό της αβύσσου ουρλιάζει" είναι αναμφισβήτητα ο πυρήνας του βιβλίου. Όταν εκδόθηκε το μυθιστόρημα, το αποκαλυπτικό αυτό κεφάλαιο πρέπει να θεωρήθηκε το άκρον άωτον της υπερβολής. Όμως, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, η πραγματικότητα ξεπέρασε τη φαντασία. Κι όμως η τελευταία λέξη της πάλης των τάξεων δεν είχε ειπωθεί ακόμη: "To θεριό της αβύσσου" είναι ο λαός που έχει φτάσει στο έσχατο όριο της ταπείνωσης, του εξευτελισμού και της εξαθλίωσης. Και δε θα ήταν συνετό να κατηγορήσουμε τον γράφοντα για πεσιμισμό! Όχι, ο Λόντον είναι αισιόδοξος, αλλά η αισιοδοξία του χαρακτηρίζεται από οξυδέρκεια και διορατικότητα. "Να σε ποια άβυσσο θα μας γκρεμίσει η μπουρζουαζία αν δεν τη συνεφέρετε" - έτσι σκεφτόταν, κι αυτή η σκέψη σήμερα ηχεί ασύγκριτα πιο επίκαιρη και πιο ζωντανή απ' ό,τι πριν από τριάντα τόσα χρόνια.

(Απόσπασμα από επιστολή του Λέοντα Τρότσκι προς την Τζόαν Λόντον)