"Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πολύ ωραία πόλη -όχι στη δικιά μας- που είχε προσεγμένα σπίτια, νοικοκυρεμένους δρόμους και υγιές κυκλοφοριακό -όχι στη δικιά μας, λέω- ζούσαν ένας άντρας και μια γυναίκα.

Καθώς είχαν λύσει τα βασικά, δεν ήταν άνεργοι δηλαδή, γιατί αυτό είναι κατάρα, δεν είχαν άδειες πιστωτικές, γιατί αυτό είναι πρόβλημα και δεν είχαν πολιτικές διαφορές, γιατί αυτό είναι για κλάματα, αποφάσισαν να τη βρούνε μαζί. Το πράγμα έδεσε μια χαρά -φίδι κολοβό ή με ουρά δεν έχει αυτή η ιστορία- και παρέμειναν ζευγάρι, γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και τα όνειρα επιτρέπονται. Αρκεί να μην τα πάρεις πολύ σοβαρά και ζουρλαθείς".

Οι ηρωίδες της Ρένας Ούτσικα βαριούνται αφόρητα τα παραμύθια. Σύγχρονες, ανεξάρτητες και χειραφετημένες, έχουν πάρει το κλαδάκι τους στο ράμφος και πάνε σ' άλλες γειτονιές. Εκεί που τα καλά κορίτσια νιώθουν άνετα όπου κάθονται και βρίσκουν τζιμάνια αγόρια για να τους κάθονται.

Και να τους μένουν!