Μια νύχτα του καλοκαιριού που κοιμήθηκα στ' αλώνια.
Ο άνεμος που βούιζε στο παράθυρό μου.
Το χωμάτινο σπιτάκι που έχτισα στην πίσω αυλή.
Τα χιλιάδες μανουσάκια, που ανθίζανε την άνοιξη γύρω από το σπίτι μας.
Ο επιτάφιος, τα κορίτσια με τις κατάλευκες κορδέλες,
το πανηγύρι τ' Αη-Γιιανιού, ο Αύγουστος.
Ένα αρνάκι που μεγάλωνα κι η θάλασσα που δεν είχα δει.
Ο Παπα-Χαράλαμπος, οι εσπερινοί,
οι γυναίκες με τα μαύρα μαντήλια.
Το άρωμα της αλεσμένης ελιάς, το αλεύρι,
η μάνα μου που άναβε το φούρνο.
Η θεια μου με τα παράξενα παραμύθια...
Όλα ετούτα, γινήκανε κι αυτά παραμύθι ύστερα από τόσα χρόνια. Για να ξυπνάνε οι μνήμες, όπως ξυπνάνε τον ήλιο, τα πουλιά της αυγής.