Κατάντικρυ στην "Αρχή του Οδηγητή" - αυτό τον χυδαίο Γερμανικό Μυστικισμό- αντιπαραθέτουμε την άποψη του ίδιου του Αριστοτέλη για την Εργασία: "Σχολάζειν Δύνασθαι Καλώς".

Η "κρίση", ανασκοπούμενη γνωσιολογικά, μόνο σαν "διαρκώς υπάρχουσα" μπορεί να νοηθεί. Κατάσταση "μη Κρίσης" , άρνησης δηλαδή, εξόδου από το "τούνελ" κτλ, δεν υπάρχει, δεν την ανέχεται καθόλου το Νοείν.
Το να λέμε για παράδειγμα: "Δεν μπορούμε συνέχεια να ζούμε με δανεικά", γίνεται βέβαια αμέσως πιστευτό, από τον κάθε άσχετο, που μπλέκει το «νοικοκυριό» του, κάνοντας αναλογικά σκέψεις για το "νοικοκύρεμα του Κράτους" - βλέπε Μέρκελ - που συνέδεσε τον μηχανισμό εξυγίανσης μιας γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας με τον ανάλογο για ένα Κράτος μέλος της Ένωσης, τέτοιο "μαργαριτάρι" δηλαδή που "εκτόξευσε" δημόσια η Γερμανίδα Καγκελάριος ( macroeconomics = microeconomics ) σπάνια το συναντά κανείς ακόμα και σε γραπτά προπτυχιακών φοιτητών...

Διότι βέβαια σαν "Εμπόριο" σημαίνεται - μετά τον Adam Smith - η δυνατότητα διαρκώς να δανείζεσαι και έντοκα να επιστρέφεις, κρατώντας σαν διάφορο το Κέρδος. Εμπόριο, αλλά και γενικότερα «Επιχειρείν» δεν νοείται δίχως δανεικά, αλλιώς γυρίζουμε στην "λίθινη εποχή" ( πιάσε ρύζι - δώσε λάδι κτλ ) , στην "άγια Φτώχεια" , στην εποχή της ανταλλαγής....

"Ζήσε με Δανεικά ή Πέθανε" ιδού το motto της Παγκοσμιοποίησης.
Η "Κρίση" πρακτικά "αυτο -σκοπείται", αναδιπλώνεται στον εαυτό της . Τείνουμε διαρκώς στο να πιστέψουμε , τον Λόγο τον Αριστερό που κανοναρχεί πως η "Κρίση" επινοήθηκε, έπεται δηλαδή κάθε Πολιτικής, είναι απλά το "μέσον" με μοναδικό σκοπό να καταργηθούν όλα τα εργατικά και κοινωνικά προνόμια , που αποκτήθηκαν με πολυετείς και αιματηρούς Λαϊκούς Αγώνες.

Ο σχολαστικισμός, του "δεν μπορούμε να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε", αυτή η "γοτθική εξυπνάδα" , τα "εκατό τάλιρα του Kant" , που τα ειρωνεύεται διαρκώς ο Hegel στη Λογική Του, καταντούν "γκροτέσκο" ( μα δεν υπάρχει ανεπτυγμένο Έθνος στη Δύση που να μην κάνει το αντίθετο), ανησυχούμε δε σφοδρά καθώς ακούμε να επαναλαμβάνονται από επίσημα χείλη. Όλα θυμίζουν το ανέκδοτο, "πρώτα μάθε να κολυμπάς και μετά μπες στη Θάλασσα"!...

Οι Γερμανοί το εννοούν, "πρώτα μάθε να κολυμπάς" σημαίνει γι' αυτούς, "πρώτα συμμάζεψε τα δημοσιονομικά σου", το "μετά μπες στη Θάλασσα" πάει να πει "μετά στην Ευρωζώνη", εμείς σαν Ναυτικός Λαός που είμαστε πιστεύουμε "πως κολύμπι μαθαίνεις στη Θάλασσα"...

Κάποιοι ιθύνοντες στην Ένωση, μας είπαν από το Βήμα μάλιστα της Βουλής, πως "τες Κυριακές" , αναγκάστηκαν να κόψουν το ποδόσφαιρο, για να μας "εξυγιάνουν" . Τους απαντούμε, δεν έχουμε καμία απολύτως αντίρρηση να συνεχίσουν τη "μπάλα", παραλείποντας τις άοκνες προσπάθειές τους, κάτι καλύτερο στα σίγουρα θα βγει από αυτό!

Υπάρχουν τελικά δύο ειδών "άδειες τσέπες", του ζητιάνου που τέλειωσαν τα κέρματά του και του Παίχτη ( του Homo Ludens) , που ήλθε γιομάτος δανεικά και τάχασε όλα στο Παιχνίδι για το Κέφι Του, τι λέω όλα , ακόμα περισσότερα, των άλλων, αυτού του τελευταίου που λέγεται Έλληνας, η τσέπη του σύντομα θα ξαναγεμίσει , εις τούτο έγκειται η διαφορά, δυο "άδειες τσέπες" κι όμως άλλες, "Φτωχούλης του Αιγαίου" δεν υπάρχει, μόνο αυτοί που τον φθονούν!....

Φυσικά και πρέπει να προτείνουμε μια θετική λύση, πριχού καταδικάσουμε την "υπαγόρευση" του Μνημονίου.
Δεν κάνουμε τίποτα άλλο στις Επαρχιακές Επιστολές που ακολουθούν.
Σε καλύτερη κατάσταση ασφαλώς από τον Blaise Pascal ( 1650 μ.Χ. ), που τις κόλλαγε ο ίδιος σε τοίχους της Γαλλικής Επαρχίας, προχωρήσαμε -επικοινωνιακά- ένα βήμα μπροστά με την βοήθεια των Εφημερίδων Ορίζοντες Καστοριάς, Καστοριανός Πολίτης, Θάρρος της Καλαμάτας, Πατρίς της Κρήτης κλπ & των Blogs του διαδικτύου - www.inews.gr, ksipnistere.blogspot.com, microlix.gr μεταξύ των άλλων
Υπάρχει και συντηρείται συχνά, η "Μυθολογία" , περί δήθεν πτώχευσης της Ελλάδας, σε κάποιους άρεσε το "ρετιρέ της Ευρώπης" στο οποίο για πέντε και βάλε χιλιάδες χρόνους κατοικούμε και πίστεψαν πως το μπορούν να το αγοράσουνε "κοψοχρονιά". Αυτό απλά δεν γίνεται!
Ο Παρθενώνας κτίστηκε με δανεικά...

Ο 220ος Ελληνικός Μύθος, σύμφωνα με την κατάταξη του Υγίνου, αναφέρεται στην "Μέριμνα":

Όταν ο Δίας έγινεν Αφέντης, για να γλιτώσει τους Θνητούς από το βάσανο, εννιά βολές εσφράγισε τη Γης- με τ' ακροδάκτυλο- κι έφτιασε τ' Αρχιπέλαγα, δύο μονάχα να τα βλέπει στην Ελλάδα, όπου η κατοικιά, ο Όλυμπος. Εκεί όλος ο πλούτος όλης της Στεριάς, οι Άνθρωποι ποτές δεν δυστυχούσαν, εξόν κι’ αν ήτανε ηλίθιοι....!

"Είναι φοβερό να βασανίζει κανείς τον Λαό" ή ισοδύναμα "δεν το μπορεί πια να κυβερνά κάποιος Αθώα" ή ακόμα χειρότερα "μπορεί κανείς με τις ίδιες πέτρες να κτίσει για την Ελευθερία, Ναό ή Τάφο", όλα αυτά "μεγάλες κουβέντες" που ήδη έχουν ειπωθεί, ενάντια όμως σε κάθε "Πολιτικό Πατριωτισμό" , εις τούτο έγκειται η διαφορά.

Ας αφήνουμε όμως τους αόριστους αφορισμούς και ας προχωρήσουμε στην κάθαρση αυτού του πράγματος.
Αυτή η τελευταία, έχει το όνομα "Παράλληλο Χρήμα" και δεν είναι άλλη από μία ακόμη εφαρμογή του Εσωτερικού Δανεισμού, ενός δηλαδή "new deal" στη Χώρα μας. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)