Τον Οκτώβρη του 1984, η Γαλλία συγκλονίζεται από μια υπόθεση που ακόμη ως σήμερα είναι γνωστή ως "η υπόθεση του μικρού Γκρεγκορί": ένα τετράχρονο αγοράκι βρίσκεται πνιγμένο και δεμένο χειροπόδαρα σε κάποιο ποτάμι, σ' ένα μικρό χωριό. Δεν φέρει σημάδια βίας ούτε κακοποίησης. Οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο θύτης ήταν πρόσωπο οικείο στο παιδί. Ποιο πρόσωπο όμως ακριβώς; Σε μια τόσο μικρή και κλειστή κοινωνία, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και όλοι είναι πιθανοί ένοχοι, με πρώτους τους ίδιους τους συγγενείς του παιδιού. Οι έρευνες ξεκινούν, η υπόθεση παίρνει τεράστιες διαστάσεις, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καραδοκούν, την εκμεταλλεύονται όσο γίνεται περισσότερο, η δικαιοσύνη αποδεικνύει τις αδυναμίες της και η κοινή γνώμη διψά για έναν ένοχο.

Χρησιμοποιώντας μια εναλλακτική αφήγηση, άλλοτε ουδέτερη, σχεδόν δημοσιογραφικού χαρακτήρα σε ό,τι αφορά την εξιστόρηση των γεγονότων, και άλλοτε σπαρακτική, σε πρώτο πρόσωπο, ο Φιλίπ Μπεσόν σκιαγραφεί το ζοφερό μικρόκοσμο μιας επαρχίας με όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά που συναντά κανείς απανταχού σε παρόμοιες κοινωνίες: χαμηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο, εμπάθεια, θρασυδειλία, μικροψυχία, μνησικακία, απωθημένα, δίψα για εκδίκηση. Χαρακτηριστικά "ανθρώπινα", τα οποία πολύ συχνά φαίνεται ότι βρίσκουν για εξιλαστήριο θύμα τους την ίδια την αθωότητα.