Είμαστε άραγε μεγάλης έκτασης τερατάκια, τόσο αποκρουστικά, που δεν έχει τη διάθεση κάποιος συνάνθρωπος να μας πλησιάσει;

Απομονωνόμαστε οι ίδιοι στον εαυτό μας, γιατί γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι μας απορρίπτουν.

Τι θέση μας αντιστοιχεί και τι ευκαιρίες μας δίνονται στην εργασία, στα κοινωνικά δρώμενα, στις σχέσεις;

Εμείς οι ορεξάτοι, ίσως και ν' αντιμετωπίζουμε τον κοινωνικό ρατσισμό, τόσο ύπουλο και κεκαλυμμένο, που να μας αναγκάζει να γινόμαστε αόρατοι. Η κοινωνία μας δύσκολα συγχωρεί την απόκλιση. Είμαστε μερικώς αποκλεισμένοι.

Όμως, φτάνει ως εδώ! Η βασική μας όρεξη συνίσταται στην όρεξή μας για ζωή! Και θα την διεκδικήσουμε!