Ένα πραγματικό γεγονός που άφησε ανεξίτηλες μνήμες στο θυμικό του συγγραφέα και αποτέλεσε το υλικό του βιβλίου, αφού έπρεπε να επιτελέσει ένα μνημόσυνο και να ξεχρεώσει μία οφειλή τιμής και μνήμης προς τους απρόσμενους Ναυαγούς και τους πνιγμένους του θείους, μίας συνηθισμένης ρότας ενός εμπορικού πλοίου.

"...Εκείνο το βράδυ που αποφάσισα να γράψω το ναυάγιο έκανα βάρδια την 12-04. Ο καιρός ξινός, όπως λένε οι ναυτικοί, φουρτουνιασμένη η θάλασσα, με τα κύματα να δοκιμάζουν τις αντοχές του σκάφους και του πληρώματος. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίζαμε τέτοια θάλασσα, ωστόσο, κάθε φορά που ο κίνδυνος είναι δίπλα σου, σκέφτεσαι τους ανθρώπους και τα γεγονότα που σε σημάδεψαν, καθώς και όλους εκείνους που ταξιδεύουν μαζί σου νοερά, είτε πνιγμένοι είτε ζωντανοί..."

Ο συγγραφέας με γλαφυρότητα περιγράφει το Ναυάγιο, τις αντιξοότητες της θάλασσας, τον πόθο των Ναυτικών να ζήσουν αξιοπρεπώς, τις αξίες της ζωής τους. Ξεχωρίζει τις στιγμές της αγωνίας και μυθιστοριογραφικά αναφέρει λεπτό-λεπτό τις συνθήκες του φρικτού συμβάντος που στοίχισε τη ζωή σε δέκα τέσσερα άτομα πληρώματος και έξι επιβάτες. Περιγράφει την αγωνία τους, τις τελευταίες ανάσες τους, τα λόγια τους, τη θέλησή τους για ζωή, το ψυχικό σθένος τους και τελικά την αποδοχή μίας τραγικής κατάστασης. Ένας μόνο διασωθείς, άτυχος ή τυχερός, ποιός ξέρει; Είναι ένα βιβλίο που συγκλονίζει κάθε ναυτικό, κάθε άνθρωπο που ζητά να μάθει το μεγαλείο της ψυχής των θαλασσινών. Ξέχωρες ώρες, παλληκαριά, κίνδυνος, διαφορετική οπτική της ζωής και η απρόσμενη κακοτυχία που σημαδεύει κάθε Ναυτικό. Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες, να γνωρίσουν την ψυχολογία της θάλασσας και να ζήσουν τις αγωνιώδεις στιγμές ενός πραγματικού Ναυαγίου αληθινών Ανθρώπων.

Tάσος Κάρμης
Αξιωματικός Π.Ν. ε.α - Συγραφέας