Η κρίση που βιώνει η χώρα μας είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο και προσφέρεται για εύπεπτα και βιαστικά -πλην όμως αποπροσανατολιστικά- επιχειρήματα, σαν αυτά που χρησιμοποιούνται συνήθως για το ελληνικό Μνημόνιο. Το Μνημόνιο της Ελλάδος, κεντρικό εργαλείο της διεθνούς αντιμετώπισης της κρίσης μας, δεν μπορεί να προσεγγισθεί αντικειμενικά, ως προς τη φύση, το σκοπό και το κύρος του, εάν δεν φωτισθεί επαρκώς η διεθνής του διάσταση. Ο συγγραφέας τολμά για πρώτη φορά μια τέτοια ακριβώς προσέγγιση, εξηγώντας με τρόπο συστηματικό και τεκμηριωμένο, πλην όμως απλό και κατανοητό, αλλά κυρίως υπεύθυνο, πώς φτάσαμε στην ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας και ποιοι κίνδυνοι αποσοβήθηκαν από την προσφυγή μας στο μηχανισμό αυτό· γιατί αποκοπήκαμε από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων και πώς διαχειρίστηκαν την κρίση μας η Ε.Ε. και η διεθνής κοινότητα· πώς και γιατί διαμορφώθηκε, με τον τρόπο που διαμορφώθηκε, τελικά το Μνημόνιο, ποιος ο σκοπός και το νομικό του καθεστώς, εάν έπρεπε να κυρωθεί και με ποια διαδικασία, εάν πράγματι περιορίζει την εθνική μας κυριαρχία και αν οι ρυθμίσεις του είναι συμβατές με το Σύνταγμα, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Τι ακριβώς διακυβεύεται, τελικά, από την επιτυχημένη ή αποτυχημένη εφαρμογή του για τη χώρα, την οικονομία της και τη θέση της στο σύγχρονο κόσμο;