Το Λαϊκόν Κόμμα και το Κόμμα των Φιλελευθέρων ήσαν οι δύο μεγάλοι πολιτικοί πυλώνες στους οποίους στηρίχτηκε το Έθνος μετά το 1900 μέχρι το 1967.

Από τους δύο αυτούς μεγάλους ιδεολογικούς πυρήνες, με διάφορες ονομασίες, κορυφαίοι πολιτικοί άνδρες έγραψαν ιστορία. Δύο παρατάξεις εθνικές, που παρά τις κομματικές τους συγκρούσεις, αγωνίστηκαν για τα ιδανικά της Φυλής και όταν χρειάσθηκε, μεταπολεμικά, συνεργάσθηκαν για να κρατήσουν την πατρίδα μας ελεύθερη. Δεν είναι τυχαίο, ότι η πολιτική παρακμή, που εμφανίσθηκε μεταπολιτευτικά, οφείλεται στο ότι κάποιοι εμερίμνησαν να εξαλείψουν αυτές τις ιδεολογίες και έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να αποκόψουν τους νέους από τις εθνικές ιδεολογικές ρίζες.

Για το Κόμμα των Φιλελευθέρων έχουν γραφεί πολλά, όπως και για το Λαϊκόν Κόμμα. Αλλά για το δεύτερο, όλες οι καταγραφές που υπάρχουν, αφορούν την προπολεμική περίοδο, όπου διαδραματίσθηκε και ο μεγάλος εθνικός διχασμός. Το κεφάλαιον όμως του Λαϊκού Κόμματος, που αφορά την πορεία του από την Κατοχή και μετά, δεν υπάρχει καταγεγραμμένο συστηματικά σε βιβλία. Μικρές μόνον αναφορές σημειώνονται σε γενικώτερες μελέτες. Αλλά κι εκεί, τα γεγονότα -εν πολλοίς- έχουν διαστρεβλωθεί. Εκείνη την κρίσιμη περίοδο - και μάλλον άγνωστη για τους πολλούς - διαπραγματεύεται αυτό το βιβλίο. Είναι ένα κομμάτι της Ιστορίας μας, που δεν πρέπει να αγνοηθεί.

Το Λαϊκόν Κόμμα, που ίδρυσε ο αείμνηστος Δημήτριος Γούναρης, υπήρξε ο θεματοφύλαξ των εθνικών ιδανικών και έθεσε υπεράνω όλων, μόνον το συμφέρον της Ελλάδος. Ήταν γέννημα των ροπών και των κοινωνικών εξελίξεων, τις οποίες σ' ολόκληρο τον κόσμο ενεφάνισε με την ανατολή του ο εικοστός αιώνας. Τις αρχές του ιδρυτού του Κόμματος, ετήρησαν με θρησκευτική ευλάβεια, όλοι εκείνοι που τον διαδέχθηκαν. Κι αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν Έθνος, θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε σ' αυτές τις ιδεολογικές ρίζες.

Υπ' αυτήν την έννοιαν, το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λεονταρίτη προσφέρει αληθινή υπηρεσία, κυρίως στις νεώτερες γενιές, που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους...