Η αδιαφιλονίκητη πια τόσο θεωρητικο-επιστημολογικό όσο και σε κοινωνιολογικό εμπειρικό επίπεδο σχέση εξάρτησης οικονομίας- εργατικού δικαίου, σχέση που καθορίζει και τη βασική διασφαλιστική ή αναπαραγωγική λειτουργία του τελευταίου, δε διαγράφει απλά και μόνο ένα κρίσιμο πεδίο καταγραφής έρευνας και αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και ιδιαίτερα των επιπτώσεων και παρενεργειών της στο θεσμικό-πολιτικό εποικοδόμημα. Πολύ περισσότερο, αποκαλύπτει ανάγλυφα τη σχέση έντασης, στην οποία βρίσκεται το εργατικό δίκαιο, από την εξέλιξη και έκβαση της οποίας φαίνεται να εξαρτάται η παραπέρα πορεία του είτε προς την παρακμή, τον εκφυλισμό, την επιστροφή του στην ιδιωτικονομική του προϊστορία είτε προς την κοινωνικοπλαστική, προστατευτική και μέχρις ένα βαθμό χειραφεσιακή, μεταλλαγή.